ေနက်ယ္ဝန္း

တစ္ခါတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ ေစာေစာထရမည္ကို ပ်င္းရိေသာ တီေကာင္တစ္ေကာင္ ျဖစ္ပါသည္ ။
the early bird catches the worm
ေစာေစာထေသာ ငွက္သည္ ပိုးေကာင္ကို ဖမ္းမိ၏
ဆိုေသာ စကားပံုကို သင္တို႔ ၾကားဖူးေကာင္း ၾကားဖူးေပလိမ့္မည္ ။
ထို အဂၤလိပ္စကားပံုသည္ အျပည့္အစံု မမွန္ကန္ပါ ဟု ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္ပါသည္ ။
ေစာေစာထေသာ ငွက္သည္ ေစာေစာထေသာ ပိုးေကာင္ကို ဖမ္းမိရန္သာအေၾကာင္းရွိပါသည္ ။
ဝီရိယရွိလြန္းေသာ ငွက္သည္ တညလံုးမအိပ္ပဲ ေစာင့္ေနေစဦး ပိုးေကာင္ တြင္းအျပင္သို႔မထြက္လွ်င္ ဖမ္းမိရန္မျဖစ္ႏိုင္ပါ ။
အလကားေနရင္း အိပ္ေရးပ်က္သည္သာ အဖတ္တင္ပါမည္ ။
ဝီရိယ ရွိျခင္းသည္ မေကာင္းပါ ဟု ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းကာေရာ ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ပါ ။
တခါတရံ ဝီရိယလြန္ကဲျခင္းသည္ ဝမ္းေလွ်ာမည္ကို ေၾကာက္ရြံ၍ ဝမ္းပိတ္ေဆး ၾကိဳေသာက္ထားျခင္းႏွင့္ တူေနတတ္ပါသည္ ။
ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားကို မသိၾကျခင္းလား ။ မ်က္စိမိွတ္လက္ခံေနၾကျခင္းလား ေဝခြဲမရပါ ။
တခ်ိဳ႕ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ဝီရိယသည္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး အပို တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္ ဆိုေသာ အေၾကာင္းကို ေနာက္ စကားစပ္မိမွ ေျပာျပပါဦးမည္ ။

====================================================

တစ္ခါတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ ဖ်ားနာေနေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားျဖစ္လာပံုကေတာ့ ရိုးပါတယ္ ။
မိုးေရထဲတြင္ ေဘာလံုးကန္ေသာေၾကာင့္ အပူရွပ္ဖ်ားျခင္းျဖစ္သည္ ။
( အေအး ကို မိ သြားျခင္းေၾကာင့္ အပူ သည္ ေဘးမွ ရွပ္ သြားျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္ )
အပူရွပ္ဖ်ားလာရာမွ နမိုးနီးယားဝင္လာသည္ ။
ထိုအေၾကာင္းကို သိသိျခင္း အေမက ျမန္မာေဆးတိုက္ရန္ ျပင္သည္ ။
အေဖကဖတ္ေနေသာစာအုပ္ကို ခ်၍ ေခတ္ပညာတတ္ပီပီ အဂၤလိပ္ေဆး တိုက္ဖို႔ေျပာသည္ ။
ေနာက္ဆံုး ႏွစ္ဦး သေဘာတူ ဆရာဝန္သြားျပရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္ ။
ထိုတြင္ ျပႆနာက စတက္သည္ ။
အေမ က ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္တည္း ဆီမွာပဲ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ကုခ်င္သည္ ဟု ဆိုၿပီး
too many physicians kill the child
ဆိုေသာ စကားပံုကို ေျပာျပသည္ ။
စားဖိုမႉးမ်ားလွ်င္ ခ်က္ေနေသာဟင္း ပ်က္တတ္သည္ဆိုၿပီး သူ၏ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားျဖင့္ေျပာသည္ ။
အေဖ က ထိုသို႔ မဟုတ္ ဆရာဝန္းမ်ားထံျပသ ၿပီး အၾကံအားလံုးကို လက္ခံကာ ကုသ ပါက ပိုမိုထိေရာက္မည္ ဟု ယူဆ၍
two heads are better than one
ဆိုေသာ စကားပံုကို ေျပာသည္ ။
ကိစၥ မ်ားကို ေျဖရွင္းရာ တြင္ တစ္ဦးတည္းေျဖရွင္းျခင္းထက္ အမ်ားဝိုင္းပူးေပါင္းေျဖရွင္းျခင္းက အက်ိဳးရွိသည့္အေၾကာင္း ေျပာသည္ ။
အေမက မေလ်ာ့ ။
အေဖကလည္း မလိုက္ေလ်ာ ။
ဤသို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျငင္းခုံေနစဥ္ ကၽြန္ေတာ္ သည္ အေဖ ဖတ္လက္စ စာအုပ္အား သြားလွန္ၾကည့္ရာ စာမ်က္ႏွာ တစ္မ်က္ႏွာတြင္းမွာပင္ အထက္ပါ စကားပံုႏွစ္ခု အထက္ေအာက္ ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္ ။

====================================================

တစ္ခါတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ လယ္သမား တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္ ။
အေသအခ်ာေျပာရလွ်င္ အီစြတ္၏ ေတာေစာင့္နတ္ႏွင့္လယ္သမား ပံုျပင္ထဲမွ လယ္သမားျဖစ္ပါသည္ ။
ထြက္သက္တစ္ခုတည္းျဖင့္ ေအးေသာလက္ကိုေႏြးေအာင္ ပူေသာဟင္းရည္ကို ေအးေအာင္ မႈတ္ေသာေၾကာင့္ ေတာေစာင့္နတ္၏ ရႈံခ်ေမာင္းထုတ္ျခင္းခံရေသာ လယ္သမားျဖစ္ပါသည္ ။
ထိုသို႔ ေမာင္းထုတ္ခံရေသာေၾကာင့္ ေတာေစာင့္နတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မဆိုးပါ ။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ သူသည္ physics သေဘာတရားကို နားမလည္ေသာေၾကာင့္ထိုသို႔ ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။
ျပင္ပ အပူခ်ိန္ နည္းပါးေနေသာေၾကာင့္ လက္မ်ားေအးခဲလာေသာအခါ ကိုယ္တြင္းမွ ထြက္လာေသာ ထြက္သက္အပူေငြ႔တို႔ျဖင့္ ေႏြးေထြးေအာင္ျပဳလုပ္ျခင္းမွာ အပူျဖာကူးနည္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္ ။
ဟင္း၏အပူခ်ိန္သည္ ထြက္သက္၏အပူခ်ိန္ထက္မ်ားသည္။တနည္းအားျဖင့္ ထြက္သက္သည္ ဟင္း၏အပူခ်ိန္ထက္ ေအးသည္ ။
ထိုေၾကာင့္ ဟင္းရည္ ေအးျမေစရန္ ဟင္းရည္တြင္းရွိ ေအာင္းပူေငြ႔မ်ား အထက္သို႔ လ်င္ျမန္စြာတက္ေစရန္ ( ပူေသာေလသည္ အထက္သို႔တက္သည္ ) ထြက္သက္ေအးတို႔ျဖင့္ မႈတ္ေပးျခင္းျဖင့္ ( ဟင္းရည္အပူေငြ႔ေနရာတြင္ အစားထိုးျခင္းျဖင့္ ) ေအးျမေအာင္လုပ္ျခင္းျဖစ္သည္ ။
ထိုအေၾကာင္းတို႔ကို နားမလည္ပဲ ေသခ်ာမေမးျမန္းပဲ ေမာင္းထုတ္ခဲ့ေသာ ေတာေစာင့္နတ္ကိုသနားပါသည္ ။
တခ်ိဳ႕ေသာေျဖရွင္းခ်က္တို႔သည္ ဆန္႔က်င္ဘက္ေမးခြန္းတို႔ကို တျပိဳင္တည္းေျဖရွင္းၿပီးျဖစ္ေနတတ္သည္ ဆိုသည့္အေၾကာင္းကို သူ႔အား မေျပာလိုက္ရျခင္းအတြက္သာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါသည္ ။

=====================================================

တစ္ခါတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ ေဝယ်ာဝစၥမ်ားကို လုပ္ကိုင္ရေသာ ကပၸိယ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းထိုင္ ကိုယ္ေတာ္ တစ္ပါးရွိသည္ ။
ထိုကိုယ္ေတာ္သည္ အခ်ိန္ရွိသ၍ တရားစာအုပ္ဖတ္ျခင္း ဒကာဒကာမတို႔ႏွင့္ တရားျပ တရားေဆြးေႏြးျခင္း တရားထိုင္ ပုတီးစိတ္ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္သည္ ။
ထိုကိုယ္ေတာ္ကို ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ၾကည္ညိဳပါသည္ ။
တစ္ေန႔တြင္ စာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္မွ ဗဟုသုတ ရမည္ထင္၍ အဆံုးအမ နီတိ စာအုပ္တစ္အုပ္ ဝယ္လာခဲ့ပါသည္ ။
စာအုပ္ကို ဖတ္ဖတ္ခ်င္းပင္
ရေသ့ရဟန္းတို႔သည္ ၾကံဳလွီမွသာတင့္တယ္သည္ ။
ဆိုေသာ အပိုဒ္ကို ေတြ႔ရပါသည္ ။
ေက်ာင္းထိုင္ကိုယ္ေတာ္ကို ျပခ်င္လာစိတ္ေပၚလာ၍ ထိုစာေၾကာင္းေလး သြားျပမိရာ ကိုယ္ေတာ္သည္ စာေၾကာင္းကို ဖတ္ၾကည့္ၿပီး စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးကို လွန္ၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာကြက္ခနဲ ပ်က္သြားသည္ ။
ကိုယ္ေတာ္မွာ က်န္းမာေရးအနည္းငယ္ လိုက္စားေသာေၾကာင့္ ဝသည္ဟု မေခၚႏိုင္ေသာ္လည္း အေတာ္အသင့္ေတာ့ဆူျဖိဳးပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ျပမိေသာ စာေၾကာင္းေလးကို ဖတ္ၿပီးသည့္ေန႔မွစ၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ မသိမသာ အိပ္ခ်ိန္ေလ်ာ့လာပါသည္ ။
အစားအေသာက္ ေလ်ာ့လာပါသည္ ။
တပတ္ခန္႔ ၾကာေသာအခါ အနည္းငယ္ပိန္ခ်ံဳးသြားပါသည္ ။
သို႔ေသာ္ တျဖည္းျဖည္း ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္လာၿပီး တရားအားမထုတ္ႏိုင္ပဲ ျဖစ္လာပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အခ်ိန္မရေတာ့၍ပဲလား မသိ ထိုစာအုပ္ကို မဖတ္ျဖစ္ ေခ်ာင္ထိုးထားလိုက္ပါေတာ့သည္ ။

=====================================================

နိဂံုး
မဂၤလာဧည့္ခံပြဲဖိတ္စာ တစ္ခုရလာပါသည္။
ဟိုတယ္ၾကီးၾကီးမားမားတစ္ခုတြင္ လုပ္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘာအဝတ္အစားဝတ္သြားရင္ ေကာင္းမလဲ ဟုေတြးေတာေနစဥ္
never judge a book by its cover ဆိုေသာ စာတန္းေလး ေခါင္းထဲ ျဖတ္ေျပးသြားပါသည္ ။
တစ္ခ်က္ေတြေဝသြားၿပီး အဝတ္အစားကိစၥကိုပဲ ထပ္စဥ္းစား ေသာအခါ
clothes make the man ဆိုေသာ စကားက ေရာက္လာျပန္ပါသည္ ။
ထို ႏွစ္ခုၾကား ေခါင္းလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးရႈပ္သြား သျဖင့္ ခပ္လတ္လတ္ အဝတ္အစား တစ္စံုကို ဝတ္ဆင္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ပါသည္ ။
ကားေပၚတြင္ ေရာက္တက္ရာရာစဥ္းစားရင္း ရုတ္တရက္ ေခါင္းထဲသို႕ အေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ ေရာက္လာျပန္သည္ ။
a silent man is a wise one ဆိုတာဝင္လာသည္ ။
တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ
a man without words is a man without thoughts ဆိုတာကပါ ကပ္ပါလာသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ငါဘယ္လိုေနရပါ့မလဲ ဆိုၿပီး
ေခၽြးျပန္လာတာနဲ႔ အိမ္ျပန္၍ပဲ အိပ္လိုက္ပါသည္ ။