ေနက်ယ္ဝန္း

ေက်ာင္းက ထမင္းစားခ်ိန္လည္းေရာက္ေရာ ေက်ာင္းကန္တင္းမွာ မစားခ်င္တာနဲ႔ ေက်ာင္းျပင္ထြက္စားမယ္ဆိုၿပီး ထြက္လာခဲ့တယ္ ။
ေက်ာင္းျပင္ေရာက္ေတာ့မွ မနက္က ဟိုလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကိုလည္း ထပ္မသြားခ်င္တာနဲ႔ လွည္းတန္းဘက္ သြားစားမယ္ အျပန္ေက်ာင္း မွီရင္လည္း မွီ မမွီရင္လည္း မတက္ေတာ့ဘူးကြာ ဆိုၿပီး ထြက္လာခဲ့တယ္ ။
အရမ္းၾကီးမဆာေသးတာနဲ႔ ခပ္ေအးေအးပဲေလွ်ာက္လာေနတုန္း ေနာက္က ေက်ာင္းသား ၄ ေယာက္ေလာက္ ရုတ္စုရုတ္စုနဲ႔ ေက်ာ္တက္သြားၾကတယ္ ။
ေခၽြးေတြသံေတြနဲ႔ ။
ေတြ႕ရင္ေတြ႕တယ္လို႔မွတ္ ဆိုၿပီး ေတြ႕တယ္ ေတြ႕တယ္ လို႔ေတာင္ စိတ္ထဲက ရြတ္ေနမိေသး ။
တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ သူတို႔ လမ္းခ်ိဳး ၾကား ေကြ႔သြားၾကေရာ ။
ကိုယ္လည္း ကိုယ့္လမ္းကိုဆက္ေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္ ။
သူတို႔ ခ်ိဳးေကြ႕သြားတဲ့ လမ္းထိပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး လွမ္းၾကည့္မိလိုက္တယ္ ။
လူအုပ္ေလး တစ္အုပ္ဗ် ။
ဘာေတြစိတ္ဝင္စားေနမွန္းမသိဘူး ။ ၾကည့္ေနၾကတာ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း သြားၾကည့္ရေကာင္းမလား ဆက္သြားရေကာင္းမလား စဥ္းစားေနတုန္း ။
ေကာင္ကေလးႏွစ္ေယာက္ ေဘာလံုးပိုက္ၿပီး ဟိုမွာ ဟိုမွာဆိုၿပီး လူအုပ္နားသြားကပ္ၾကည့္ၾကတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း သိခ်င္စိတ္က ၿမိဳသိပ္မရေတာ့တာနဲ႔ သြားၾကည့္မိတယ္ဆိုပါေတာ့ ။
မျမင္ရခင္မွာပဲ အသံေတြၾကားလာရတယ္ ။
ရန္ျဖစ္ေနၾကတာပဲ ။
လူအုပ္ၾကီးကလည္း ဝင္မျဖန္ပဲ ရပ္ၾကည့္ေနၾကတယ္ဗ်ာ ။ အံ့ပါ့ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္ျဖစ္တာတခါမွ ရပ္ မၾကည့္ဖူးတာ ရယ္ ဘယ္သူေတြ ျဖစ္ေနၾကတာလဲ စပ္စုခ်င္တာရယ္နဲ႔ ဝင္ရပ္ၾကည့္မိတယ္ ။
တကယ္ထိုးၾကတာလား အျဖစ္ပဲထိုးေနၾကတာလားေတာ့မသိဘူး ။
ၾကည့္ရတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းတယ္ ။
ဘတျပန္က်ားတျပန္ပဲ ။
ထံုးစံအတိုင္း ဆဲသံဆိုသံေတြကလည္း စံုလို႔ ။
ဘာကိစၥျဖစ္တာလဲ ေဘးကလူကို ေမးခ်င္ေပမယ့္ သူလည္း သူ႔အာရံုနဲ႔သူဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေခၚတာကို မၾကားဘူး ။
ရပ္ၾကည့္ၿပီးခဏေလာက္ပဲရွိေသးတယ္ ။
ေနာက္က လူတစ္အုပ္ ေျပးလာတဲ့ေျခသံၾကားလာရတယ္ ။
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အားလားလား ေက်ာင္းဆရာေတြ ဟိတ္ေကာင္ေတြမေျပးနဲ႔ ဆိုၿပီး ေအာ္ေျပးလာတယ္ ။
လူအုပ္လည္း အလဲလဲအကြဲကြဲျဖစ္သြားတယ္ ။
ရန္ျဖစ္တဲ့ေကာင္ေတြလည္း အိတ္ေကာက္ၿပီး ေျပးတဲ့လူေျပး အိတ္မေကာက္ပဲ ေျပးတဲ့လူေျပးနဲ႔ ။
မလြတ္ပါဘူး တစ္ေယာက္မွ ။
ဆရာေတြက လမ္းကို ႏွစ္ဖက္ပိတ္ဖမ္းၾကတာေလ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ပြဲၿပီးသြားလို႔ ထမင္းသြားစားမယ္ဆိုၿပီး လွည့္အျပန္ ေျဖာင္းခနဲ ဇက္ပိုးအုပ္ခံလိုက္ရတယ္ ။
ၿပီးေတာ့ လည္ဂုတ္ကို ကိုင္ၿပီး မင္းတို႔ တယ္သတၱိရွိေနၾကပါလား ။
ေက်ာင္းခ်ိန္မွာေတာင္ ရန္ျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္ ဟုတ္လား ဆိုၿပီး ကိုယ္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲရမ္းခံရတယ္ ။
တစ္ခုခုေတာ့မွားေနၿပီဆိုၿပီး ဘယ္ဆရာလဲ လို႔ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ဖင္ေတာင္ ၾကိမ္းခနဲျဖစ္သြားတယ္ ။
အတန္းပိုင္ဆရာေလ ။
ေလာေလာလတ္လတ္ေလးတင္ ေဆာ္ပေလာ္ခံထားရတာ ။
ဒုတိယပၼိေတာ့ အျဖစ္မခံႏိုင္တာနဲ႔ ရွင္းျပမယ္လို႔ စကားစတုန္းရွိေသးတယ္ ။
ဘယ္သူေတြပါေသးလဲ ဘာညာ ဆိုၿပီးေမးခြန္းေတြလိွမ့္ေမးတယ္ ျပန္ေျဖမယ္လုပ္တုန္း ေျပာစရာရွိတာ ရံုးခန္းေရာက္မွေျပာတဲ့ ။ ( နင္ေတာင္နင္တယ္ )

အဲဒီေန႔ကေတာ္ေတာ္ကို ကံဆိုးတဲ့ေန႔ပါ ။
ရံုးခန္းေရာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးရွင္းယူရတယ္ ။
ေက်ာင္းသားေတြရန္ျဖစ္တာကို ရပ္ၾကည့္တဲ့သူေတြထဲမွာေက်ာင္းဝတ္စံုနဲ႔ သူဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းရွိတာကိုး ။
ေနာက္ေတာ့မွ ရန္ျဖစ္တဲ့လူေတြကပဲ ကၽြန္ေတာ္မပါ ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ့္ကို မသိပါဘူး ဆိုၿပီး ဘူးသံုးလံုးနဲ႔ အာမခံေပးလိုက္လို႔ ရံုးခန္းကထြက္လို႔ရတယ္ ။
အတန္းထဲေရာက္ေတာ့ အတန္းပိုင္ဆရာက တုတ္ၾကီးေထာက္ၿပီး stage ေပၚမွာ ။ (ဘယ္တုန္းက ေနာက္တစ္ေခ်ာင္းရသြားလဲမသိဘူး)
လူကိုေတာ့သိပ္မေၾကာက္ပါဘူး ။
တုတ္ေတာ့ေၾကာက္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္မပါတဲ႔ေၾကာင္း မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ သံေတာ္ဦးသြားတင္ရတယ္ ။
အဲဒါကိုေတာင္ လြယ္အိတ္ေပးစမ္းဆိုၿပီး အိတ္ကို ဘာေတြမ်ား ေက်ာင္းနဲ႔မအပ္စပ္တာပါလာမလဲလို႔စစ္ေသးတယ္ ။ ( ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမွေကာင္းေကာင္းမရိုက္ရရင္ မိန္းမနဲ႔ ရန္ျဖစ္ပါေစလို႔မ်ား က်ိန္ထားလို႔လားမသိဘူး ရိုက္ေပါက္ ရွာတာထင္ပါရဲ့ )
အိတ္ထဲမွာ မီးျခစ္ပါလာလို႔ ေဆးလိပ္ေသာက္တာလား ဘာလား ညာလား ဆိုၿပီးၿပီး တုတ္ကို ရြယ္ေမး ေမးတယ္ ။
လက္တေလာၾကံဳရမယ့္ ငရဲကို ေနာက္ဘဝမွၾကံဳရမယ့္ငရဲထက္ ေၾကာက္တာနဲ႔ ေက်ာင္းဆင္းရင္ ဘုရားသြားစရာရွိလို႔ပါဆိုၿပီး လိမ္လိုက္ရတယ္ ။
ဒါေတာင္ ဟုတ္လို႔လား ေသခ်ာတယ္ေနာ္ ဆိုၿပီး အကဲခတ္သလို နဲ႔ ထပ္ေမးတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း မရယ္ခ်င္ေအာင္ လွ်ာကို မနဲကိုက္ထားၿပီး မ်က္ႏွာေသေလးနဲ႔ ေခါင္းၿငိမ့္ျပတယ္ ။
အဲေတာ့မွာ သြားထိုင္ေတာ့ သြား တဲ့ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲေတာ့မွ ဟင္း ခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္ ။

ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ လိမ္ရာမေရာက္ေအာင္ ေရႊတိဂံုဘုရားသြားျဖစ္လိုက္တယ္ ။
အေရွ႕ဘက္မုဂ္က ထမင္းဆိုင္က ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ် ။

========================================================
he who does not mix with the crowd knows nothing.
လူစုလူေဝးႏွင့္မေရာေႏွာသူသည္ ဘာကိုမွ် မသိေခ် ။ (စပိန္စကားပံု)

[ “တခါတရံ မစပ္စုျခင္းသည္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကယ္တင္ျခင္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။” ]
========================================================

ေလာဘအေရခံြၿခံဳတဲ့လူေတြေၾကာင့္
December လည္း ႏွင္းမက်ပဲေအးတတ္ၿပီ ။

လူလုပ္ အျပင္အဆင္မ်ားနဲ႔
christmas ကို အသက္သြင္းၾကတယ္ ။

မီးဆိုင္းမီးခတ္ေတြက မင္းတို႔ႏွလံုးသားကို
အမွန္တကယ္ လင္းလက္ေစမွာလား ။

ဘုရားကို ဝတ္ျပဳဆုေတာင္းဖို႔ေမ့ခ်င္ေမ့မယ္
carol ထြက္အလႉခံဖို႔ ေမ့တက္က်ရဲ့လား ။

christmas ေရာက္မွ ေျခအိတ္ရွာသူေတြအတြက္
သၾကားလံုးတစ္လံုးေတာင္ ငါ မသဒၵါဘူး ။

discount အၿပိဳင္ခ်တာသြားဝယ္ဖို႔
ႏွင္းလူရုပ္ေတာင္ မလုပ္အားေတာ့ဘူးတဲ့ ။

christmas ကိုေပ်ာ္ဖို႔ပဲ စဥ္းစားတက္က်ရင္
သခင္ ဒီလူေတြအတြက္ ဆင္းလာဖို႔မေကာင္းဘူး ။

ပကာသန မပါတဲ့ပြဲေတာ္
တဖန္ငါ ႏႊဲေပ်ာ္ခ်င္ရဲ့။

hopeless (23 dec 08)

ေက်ာင္းခ်ိန္ ေစာေသးတာနဲ႔ ေက်ာင္နားက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ခ်ိဳဆိမ့္တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ဦးမွဆိုၿပီး ဝင္ထိုင္လိုက္ေရာ။
ထိုင္လွ်င္ထိုင္ခ်င္းပဲ စားပြဲထိုးက
“အစ္ကို ဘာေသာက္”
“ခ်ိဳဆိမ့္ ရွယ္”
ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕က စားပြဲကို ဝတ္ေၾကတန္းေၾက သုတ္ေပးၿပီး ခ်ိဳဆိမ့္ဝမ္း ရွယ္ လို႔ေအာ္ၿပီးထြက္သြားတယ္ ။
( အစက ေျခာက္ေနတဲ့ စားပြဲက သူ႔ စိုစိစိအဝတ္ညစ္ညစ္ၾကီးနဲ႔သုတ္လိုက္မွ သစ္သားေဆြးနံ ေထာင္းခနဲ ထြက္လာတယ္ ။ )
ဒီဆိုင္မွာ ရယ္ဂူလာ ေသာက္ေနက် မဟုတ္ေပမယ့္ ေက်ာင္းေစာခ်ိန္ လက္ဖက္ရည္ ဆာ ခ်ိန္တိုင္း လိုလို ေသာက္ျဖစ္တယ္ ။
ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ ခုနက စားပြဲထိုးက လက္ဖက္ရည္လာခ်ေပးတယ္ ။
လက္ဖက္ရည္ကို ေမႊ ။ ဇြန္းကို ခ် ။
တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ အေငြ႕ေတြကို မမႈတ္ခင္ ႏွာေခါင္းနဲ႔ေတ့ၿပီး ရူၾကည့္ေသးတယ္ ။
(ဘယ္တုန္းက ဘယ္သူ႔ဆီက ကူးလာမွန္းမသိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္ အစာမစားခင္ အနံ အရင္ ခံၾကည့္တာ)
ေနာက္ေတာ့ နဲနဲမႈတ္ၿပီး တစ္ငံုေသာက္လိုက္တယ္ ။
နဲနဲပံုမမွန္ဘူး ။ မေသခ်ာတာနဲ႔ နဲနဲထပ္ ေသာက္ၾကည့္ ။
ခ်ိဳတာမွ ခါးတဲ့ဘက္ေတာင္ေရာက္ ေနသလိုပဲ ။
အဲဒါနဲ႔ စားပြဲထိုးကို လွမ္းၿပီး
“ကၽြန္ေတာ္မွာတာ ေက်ာက္ပေဒါင္းဟုတ္ဘူးဗ်”
အဲေတာ့ အေဖ်ာ္ဆရာက မ်က္ေမွာင္ၾကီးၾကဳတ္ၿပီး
“ငါေဖ်ာ္တာလည္း ေက်ာက္ပေဒါင္းမဟုတ္ပါဘူးကြ” လို႔ဝင္ေျပာတယ္ ။
“ေက်ာက္ပေဒါင္းမဟုတ္ရင္ လာေသာက္ၾကည့္ဦး ဒီမွာ တစ္ခြက္ေသာက္တာနဲ႔ ဆီးခ်ိဳျဖစ္ေလာက္တယ္”
အဲဒီေတာ့မွ စားပြဲထိုးက
“ဟိုဟာ အစ္ကို ဆိုင္ရွင္က ႏို႔ဆီေျပာင္းသံုးတယ္ ဒီေန႔ကစၿပီး။ အရင္ႏို႔ဆီမဟုတ္ေတာ့ အေဖ်ာ္ဆရာ နဲနဲ အခ်ိန္အဆ လြဲသြားတာနဲ႔ တူတယ္” လို႔ ဝင္ေျဖတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ထပ္မေျပာခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ အက်ရည္ နဲနဲထပ္ထည့္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။
အေျဖာ္ဆရာက အဲဒါကို မထည့္ခ်င္ ထည့္ခ်င္နဲ႔ စားပြဲထိုးကို ေျပာသလို
“မင္းတို႔စားပြဲထိုးေတြ မေန႔တစ္ေန႔က မွ လက္ဖက္ရည္စေသာက္ၿပီးမ်ား အခ်ိန္အဆလိုတယ္ေလးဘာေလးနဲ႔ ခ်စ္ႏိုင္ ေနာ္ ေဖ်ာ္စားလာတာ ဒီမွာၾကည့္ အံတိုေနၿပီ” ဘာညာဆိုၿပီး မၾကားတၾကား ကိုယ္ရည္ေသြးေရာ ။
လက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္စားတာနဲ႔ အံတိုတာ ဘာမွေတာ့မသက္ဆိုင္ သူ႔အံတုိတာ သြားပိုးစားလို႔ တိုတာေပါ့ လို႔ေျပာခ်င္လာေပမယ့္ ေစာေစာစီးစီး ရန္မျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္တယ္ ။
အဲဒါနဲ႔ပဲ လက္ဖက္ရည္ကို ခပ္သြက္သြက္ေလးေသာက္ၿပီး ေက်ာင္းဘက္ဆီ ထြက္လာလိုက္တယ္ ။

ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ပထမဆံုးအခ်ိန္မွာပဲ ျပႆနာက တက္ၿပီ ။
အတန္းပိုင္ဆရာက “မေန႔ က တြက္ခိုင္းလိုက္တဲ့ အိမ္စာေတြ စားပြဲေပၚလာထပ္ မၿပီးေသးတဲ့လူေတြ မတ္တပ္ရပ္”
အတန္းပိုင္ဆရာက အရိုက္ၾကမ္းတဲ့လို႔ေက်ာင္းသားတိုင္း သူ႔စာဆို ၿပီးေအာင္လုပ္ၾကတယ္ ။
ေက်ာင္းမွာဆို သူက ရိုက္တဲ့ေနရာမွာ နာမည္ၾကီးတယ္ ။
တျခားအခန္းက အျပစ္ၾကီးၾကီးေတြလုပ္တဲ့လူေတြဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာကို ငွားၿပီး ရိုက္ခိုင္းတာေတြေတာင္ရွိတယ္ ။ အဲေလာက္ထိ ။
အဲေတာ့ ေက်ာင္းသားတိုင္း သူ႔စာဆိုၿပီးေအာင္လုပ္ၾကတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္းၿပီးေအာင္လုပ္တယ္ ။
ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ က်မွ သူ႔အိမ္စာ စာအုပ္ကို ညကတြက္ၿပီး လြယ္အိတ္ထဲ ျပန္မထည့္မိဘူး ။
အိမ္မွာေမ့က်န္ခဲ့တယ္ေျပာလည္း ယံုမွာမဟုတ္ဘူးေလ ။
လိမ္တယ္ ဆိုၿပီးေတာင္ ပိုေဆာ္ခ်င္ေဆာ္ဦးမွာ ။
မတတ္ႏိုင္ဘူး မၿပီးေသးဘူးေျပာၿပီးပဲ အရိုက္ခံရေတာ့မွာေပါ့ ။
မနာေအာင္ ဖင္ကို ေတာင္ၾကိဳပြတ္ထားမိေသးတယ္ ။
တစ္တန္းလံုး ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲမတ္တပ္ရပ္ေနတာ ။
ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုး စာအုပ္ထပ္ၿပီး ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ္ထိုင္ၿပီး မွ ဆရာက stage ေပၚက
“မင္းက ဘာလို႔မလုပ္လာတာလဲ” လို႔လွမ္းေမးတယ္ ။
“ဗ်ာ ဟိုဟာေလ ေမ့သြားလို႔ ”
“ေအး ေမ့သြားရင္ တံခါးနားက တုတ္သြားယူလာခဲ့” ဆိုၿပီး ဆရာပုဆိုးကို တိုတုိျပင္ဝတ္တယ္ ။
ပုဆိုးေတာင္ျပင္ဝတ္တယ္ဆိုေတာ့ ေစ်းဦးေပါက္မို႔ အဆစ္ပါေပးခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာေၾကာင့္ အာေခါင္ေတာင္ ေျခာက္လာတယ္ ။
မတတ္ႏိုင္ လာမယ့္ေဘး ေျပးေတြ႔ေပါ့ ဆိုၿပီး တုတ္ကို ယူ stage ေပၚတက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ပုဆိုးျပင္ဝတ္လိုက္တယ္ ။
အတန္းပိုင္ဆရာက ရိုက္ရင္ ၾကိမ္လံုးနဲ႔ မရိုက္တတ္ သစ္သားျပားနဲ႔ပဲရိုက္တတ္တယ္ ။
“မေန႔က တြက္ခိုင္းလိုက္တာ ဘယ္ႏွပုဒ္လဲ”
တစ္ခန္းလံုးတိတ္ေနတယ္။
“ရွစ္ပုဒ္ပါ”(ရွစ္ကို english သံမပါေအာင္ ထိန္းေျပာရသည္။ ေတာ္ၾကာ သူ႔ ဆဲပါတယ္ဆိုၿပီး ပိုအျပစ္ၾကီးေနမွာေလ)
“ဒါဆို ဘယ္ႏွခ်က္လဲ”
“ရွစ္ခ်က္”
“မတ္မတ္ရပ္” ဆိုၿပီး သူ႔အက်ီ ၤလက္ကိုပင့္ၿပီး
ေျဖာင္း တစ္ခ်က္
ခ်က္ေကာင္းကိုထိတယ္။ ( ခ်က္ေကာင္းဆိုသည္မွာ တင္ပါး ႏွစ္ဖက္လံုးကို ထိျခင္းကို ဆိုလိုသည္ )ကၽြန္ေတာ္လည္း နာတာနဲ႔ ကိုယ္ကို နဲနဲ မသိမသာေလး ေစာင္းလိုက္တယ္ ။
ႏွစ္ဖက္လံုး နာမွာထက္စာရင္ တစ္ဖက္ထဲနာမွာက ပိုသက္သာတယ္မလား ။
ေျဖာင္း
ခုနကေလာက္မဟုတ္ေပမယ့္ ႏွစ္ဖက္လံုးထိေနတုန္းပဲ ။
ေနာက္ထပ္ကိုယ္ကို နဲနဲေလး ထပ္ေစာင္း ဆရာကေတာ့မရိပ္မိ
ေျဗာင္း
လက္ဆျပင္းသြားလို႔ ျမည္သြားတဲ့အသံမဟုတ္ပါ ။
ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ေစာင္းတာ နဲနဲလြန္သြားလို႔ တင္ပါးဆံုရိုးနဲ႔ ထုတ္နဲ႔ ထိၿပီး က်ိဳးသြားတဲ့ အသံျဖစ္ပါတယ္ ။
အတန္းသားေတြ အို ခနဲ ဟင္ ခနဲ ျဖစ္သူကျဖစ္ ခစ္ ခနဲ ခြိ ခနဲ ရယ္သူကရယ္နဲ႔ ျဖစ္သြားၾကတယ္ ။
ဆရာကလည္း သူ႔လက္ဆမ်ားျပင္းလားဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို စူးစမ္းၾကည့္ ၾကည့္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ ရုပ္ကတုတ္က်ိဳးေအာင္ရုိက္မလို႔ နာေနတဲ့ အနာမ်ိဳးေလာက္မဟုတ္ေတာ့ က်ိဳးသြားတဲ့တုတ္နဲ႔ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ အပုဒ္ေရကို ရိုက္ဖို႔ ေကာက္တယ္ ။
၂ ေပခြဲေလာက္ပဲရွိတဲ့တုတ္က ထက္ပိုင္းက်ိဳးသြားတာဆိုေတာ့ ဘယ္အပိုင္း ကမွ ေကာင္းေကာင္းရိုက္လို႔မရျဖစ္ေနတယ္ ။
ဆရာ့မွာလည္း တုတ္ စပယ္ယာက မရွိေတာ့ ေစ်းဦးေပါက္ အတန္ၾကီးမအမ္းႏိုင္လို႔ မဝယ္သြားခံရတဲ့ ေစ်းသည္လို ျဖစ္သြားတယ္ ။
လက္နဲ႔ ရိုက္ဖို႔ကလည္း newton law ကိုသိထားလို႔ မရိုက္ဘူး ။ လံုးဝ ။
ေနာက္ေတာ့ ဆရာလည္း စိတ္ေလ်ာ့လိုက္တဲ့ပံုစံ နဲ႔
“မင္းကံေကာင္းသြားတယ္။ သြားထိုင္ေတာ့” ဆိုၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဆရာ
“ငါ ရိုက္စားလာတာ အံတိုေနၿပီ တခါမွ တုတ္မက်ိဳးဖူးပါဘူး” လို႔ ေျပာမလားလို႔ ေစာင့္ၿပီး ျပံဳးမိေသးတယ္ ။

========================================================
a bad workman blames his tools.
အကမတတ္ေတာ့ ဖ်ာအျပစ္တင္သည္။

[ အပ္ခ်ဳပ္သည္ ေတာ္ပါေသာ္လည္း အပ္က်ိဳးျဖင့္ေတာ့ မခ်ဳပ္ႏိုင္ေခ် ။ ]
========================================================

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ကၽြန္ေတာ္မွာသူငယ္ခ်င္း ၃ ေယာက္ရွိတယ္ ။
သူတို႕ေတြကို ေက်ာ္ေဇယ်ာဟိန္း ။ ေကာင္းျမတ္သူ နဲဲ႔ ေဝယံထက္ေအာင္ လို႔ေခၚသတဲ့။
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြေလ ။
ေျပာမနာဆိုမနာေတြေပါ႔ ။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။
နာမည္က ေက်ာ္ေဇယ်ာဟိန္းတဲ့ ။
လူပံုကရႈတည္တည္နဲ႔ အရမ္းရယ္ရတဲ့ေကာင္ ။
သူ႔ မွာ သူ အရမ္းခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။
သူ႔ေျပာပံုအရေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းကခ်စ္တာတဲ့ေလ ။
စကားတစ္ခြန္းမွာ အဲဒီေကာင္မေလး နာမည္တစ္လံုး မပါရင္မၿပီးဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေကာင္ေတြ အပို႕ေကာင္းလို႕ အဲေကာင္နဲ႔ အဲဒီေကာင္မေလးနဲ႔ ျဖစ္သြားၾကတယ္ ။
ျဖစ္သြားေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ။ အူျမဴးေနတာမ်ား ပါးစပ္ နားရြက္တက္ခ်ိတ္ေနလားေတာင္မွတ္ရ ။
ဒီလိုနဲ႔ေနလာလိုက္တာတစ္ရက္လည္းေရာက္ေရာ ေက်ာ္ေဇယ်ာဟိန္း ကၽြန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတယ္ ။
ယိုင္တိုင္ယိုင္တိုင္နဲ႔ ။
ဟိုေကာင္ေတြတြဲလို႔ ။
နဲနဲေသာက္လာတယ္ ။
ေရာက္လည္းေရာက္ေရာ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ငိုပါေလေရာ ။
ဘယ္လိုမွလည္းေမးလို႔မရဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ငိုခ်င္တာထင္ပါရဲ့ ငိုပါေစေလဆိုၿပီး ဘာမွမေျပာပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနၾကတယ္ ။
ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ အသံထြက္လာတယ္ ။
ငါ အိျမတ္မြန္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ တဲ့ ။
အားလံုး ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္သြားတဲ့တစ္ေန႔ေရာက္ရင္ ငါ ရယ္ အိ ရယ္ ကန္ေဘာင္မွာထိုင္ သူ႔မ်က္ႏွာကို တစ္ဝၾကီးၾကည့္ၿပီး ငါ့ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြ ဖြင့္ထုတ္ပစ္ခ်င္တယ္ ။
ျပည္ေထာင္စုဥယ်ာဥ္ထဲက အိမ္ေတြမွာ တူတူပုန္းတိုင္းကစားခ်င္တယ္။
သူစိတ္ေကာက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေပးေလးကိုၾကည့္ၿပီး ႏွာဖူးေလးကို ေတာက္ ခ်င္ခဲ့တယ္ ေဟ့ေကာင္ တဲ့ ။
ၿပီးေတာ့ အသံခဏေပ်ာက္သြားတယ္ ။
ေနာက္ေတာ့ ၾကမ္းျပင္ကိုလား နံရံကိုလားမသိဘူး ဝုန္း ဆိုၿပီး ေကာက္ထိုးတယ္ ။
ဒါဘာလဲ ဒါဘာလဲ ဆိုၿပီး ေအာ္ဟစ္ၿပီး သူ႔မ်က္လံုးကို သူကုတ္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း လွမ္းဆြဲရတာေပါ့ ။
အလင္းဆိုတာဘာလဲ ေဟ့ေကာင္ တဲ့ ။
ငါ အိ ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ မင္းတို႔မသိပါဘူးကြာ ။
ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ေနရက္နဲ႔ အကူလိုေနတဲ့ ငါ့ဘဝ ဘယ္လိုလုပ္ အိ ရဲ့ အားကိုးအားထား ျဖစ္ခြင့္ရမွာလဲ ။
ေခါင္းကို ခပ္ေမာ့ေမာ့ထားၿပီး ဘာလဲဗ်ာ ဘာလဲ ဘယ္လိုလဲ ဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ ။
ငရဲဆိုတာ ဒါလား ။
ကံဆိုတာ စက္ဝိုင္းဆုိ ဘယ္မွာလည္း ငါ့ တက္ ေန က ဘယ္ေတာ့လင္းမွာလဲ ။
ဘာညာဆိုၿပီးေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ေပါက္ကြဲတယ္ ။
အင္းေလ ငိုခ်င္းခ်ခ်င္လည္း ခ်ေကာင္းပါတယ္ ။
သူက ေမြးရာပါ ၾကက္ျမက္သင့္ေရာဂါျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ေကာင္ေလ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ငိုကြာ စိတ္ၾကိဳက္ငို ဆိုၿပီး ပုခံုးပုတ္ေပးဖို႔ပဲ တတ္ႏိုင္တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ေတြ႕က်ေတာ့ ဘယ္လိုလဲဆိုၿပီးေတာက္ၾကည့္ေတာ့ ကိုေက်ာ္က ၿပံဳးၿပီး ေအးေဆးပါကြာ ။
ငါ အိ ကိုခ်စ္တာ မင္းတို႔နားမလည္လည္း အိ နားလည္တယ္ ။
မင္းတို႔မသိလည္း အိ သိတယ္ ။
အဲေလာက္ဆို ရၿပီ ။
လူသိရွင္ၾကားခ်စ္ျပေနရေအာင္ ငါကရပ္သိရြာသိေကာင္လည္းမဟုတ္ အခ်စ္မင္းသားၾကီးလည္းမဟုတ္ ။
မလိုပါဘူးကြာ တဲ့ ။
တူတူပုန္းတိုင္းမကစားႏိုင္ရင္ေတာင္ ေျခနင္းေလွေတာ့အတူတူနင္းႏိုင္ပါေသးတယ္ကြာ။
ဟက္ ဟက္ ။
ကံကိုကဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ဒီလိုပဲေပါ့ ။
ဒီမွာ ဒီလို လာေတြ႔တာကိုတင္ ေတာ္ေတာ္ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ တဲ့ ။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္ဗ် ။
သူ႔နာမည္က ေကာင္းျမတ္သူတဲ့ ။
သူကေက်ာင္းမွာ fighter ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သူ႔အရွိန္ေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွာေအးေဆးေပါ့ဗ်ာ ။
သူမွာ သူအရမ္းခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။
သူ႔ထက္ တစ္ႏွစ္ငယ္ၿပီး ရွမ္းတရုတ္မေလးေလ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာင္ သိပ္မကူလိုက္ရပါဘူး ။
ဟိုကလည္း ပါခ်င္ခ်င္ထင္ပါရဲ့ ျဖစ္သြားၾကတယ္ ။
သူတို႔ျဖစ္သြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ အဲဒီေကာင္းျမတ္သူဆိုတဲ့ေကာင္ကို ဖမ္းလို႔ကိုမမိေတာ့ဘူး ။
သြားရွာၾကည့္ တိရိစာၦန္ရံုေရာက္ေနျပန္ၿပီ ။
သြားရွာၾကည့္ ကန္ေတာ္ၾကီးေရာက္ေနျပန္ၿပီ ။
အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ေနၾကတာေပါ့ ။
အဲလိုနဲ႔ေနလာလိုက္တာတစ္ရက္လည္းေရာက္ေရာ ေကာင္းျမတ္သူ ကၽြန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတယ္ ။
ယိုင္တိုင္ယိုင္တိုင္နဲ႔ ။
ဟိုေကာင္ေတြက ဆြဲလို႔ ။
နဲနဲေသာက္လာတယ္ ။
ေရာက္လည္းေရာက္ေရာ ဝုန္း ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရွ႕က စားပြဲၾကီးကို ဆြဲလွန္တယ္ ။
လန္ေတာ့မလန္သြားပါဘူး ။
ၿပီးေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္နားသြားၿပီး ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေနတယ္ ။
ခဏၾကာေတာ့ ရႈိက္သံသိုးသိုးသန္႔သန္႔ ၾကားလာရတယ္ ။
ငါ ရွမ္းေလးကို အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ ။
ငါ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးကဘာလဲသိလား တဲ့ ။
ငါ ေလ ရွမ္းေလးလက္ကိုတြဲၿပီးခေရပင္လမ္းမွာ ခေရပန္းေကာက္ခ်င္တယ္ ။
ေျမနီကုန္းက သူ႔က်ဴရွင္မွာ ညေနတိုင္ စက္ဘီးနဲ႔သြားၾကိဳခ်င္တယ္ ။
မိုးရြာၿပီးစ ေျမနီလမ္းမွာ အတင္းဖက္နမ္းၿပီး ထြက္ေျပးခ်င္တယ္ တဲ့ ။
ဒါေပမယ့္ကြာ ။ ။ ။
အသံေတြတိမ္ဝင္သြားလို႔ ေသခ်ာမၾကားျဖစ္ဘူး ။
ေသမယ့္ေသလည္း အကုန္ေသပါလားကြာ ။
အရင္ဘဝက သတၱဝါေတြကို မေသမရွင္လုပ္မိခဲ့လို႔ ဒီလိုျဖစ္ေနရတာလား ေကာင္းသန္႔ရယ္ ။
ငါ့ကို ေျပာပါကြာ ငါ့ကို ေျပာပါ ဆိုၿပီး သူ႕ေပါင္ကို ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တေဗ်ာင္းေဗ်ာင္း ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဆက္ၾကည့္ဖို႔အင္အားမရွိေတာ့တာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းကိုသာ တင္းတင္းကိုက္ေနမိခဲ့တယ္ ။
ေကာင္းျမတ္သူက ေမြးရာပါ ေအာက္ပိုင္းမသန္ခဲ့တဲ့ wheel chair သမားေလ ။
မင္းစိတ္ၾကိဳက္သူကို စိတ္ၾကိဳက္သာ အားရေအာင္ အျပစ္တင္ေပေတာ့ ေကာင္းျမတ္သူေရ ။

ေနာက္တစ္ေန႔ေတြ႔ ေနသာရဲ့လားလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ။
ကိုယ္ေတာ္က မ်က္ခံုးေလးပင့္ၿပီး သူ႔ပုခံုးေပၚက ရွမ္းမေလးရဲ့ လက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္ၿပီး ဒီမွာေလ ငါသီထားတဲ့ ခေရပန္းေတြ ဆိုၿပီး ေကာင္မေလးေခါင္းကိုညႊန္ျပတယ္ ။
ၿပီးေတာ့ ရွမ္းေလး ကိုယ့္ကိုတကယ္တင္နင္းႏိုင္တယ္ေနာ္ မေတာ္လို႕လဲက်ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ။
ဘာညာဆိုၿပီး ထြက္သြားက်တယ္ ။
ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး အေလးလွမ္းျပဳျပေလရဲ့ ။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္ဗ် ။
သူ႔နာမည္က ေဝယံထက္ေအာင္တဲ့ ။
အဲေကာင္ကေတာ့ နဲနဲ ေပ်ာ့စိေပ်ာ့စိ ။
လူဗလံေလး ။
ထစ္ခနဲရွိ မ်က္ရည္က ပြက္ခနဲပဲ ။
သူ႔မွာလည္း သူအရမ္းခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလး ရွိတယ္ ။
သူက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာင္ဘာမွမသိလိုက္ရဘူး သူ႔ဖာသူ ဆြတ္ယူသြားတာ ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကမွ ခ်စ္လိုက္တာ တုန္လို႔ ဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ တစ္ေယာက္ထဲေတြ႔ရတဲ့အခ်ိန္ကို မရွိဘူး ။
လည္ထားတဲ့ေနရာေတြလည္း ဟုိနားသြားလည္း ေဝယံ + ၾကာညိဳသင္း ။
ဒီနားသြားလည္း ေဝယံ + ၾကာညိဳသင္း ။
တစ္သက္မခြဲေၾကး ထာဝရခ်စ္မယ္ ဘာညာနဲ႔ ။
နဲတာမဟုတ္ဘူး ။
ဒီလိုနဲ႔ ေနလာလိုက္တာတစ္ရက္လည္းေရာက္ေရာ ေဝယံထက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတယ္ ။
ယိုင္တိုင္ယိုင္တိုင္နဲ႔ ။
ဟိုေကာင္ေတြက ေဖးလို႔ ။
နဲနဲေသာက္လာတယ္ ။
ေရာက္လည္းေရာက္ေရာ ခါးၾကားက red label ပုလင္းကို ထုတ္ ခြက္ထဲထည့္ ဂြပ္ခနဲ ေသာက္ခ် ။
ျငိမ္ၿပီးထိုင္ေန ။
အဲလို ၃ ၄ ေခါက္ေလာက္လုပ္ၿပီး ေတာ့ တယ္လီဖုန္းဆိုတာဘာလဲဟင္ တဲ့ ။
ႏွစ္ကိုယ္ၾကားစကားဆိုတာေကာ ဘယ္လိုလဲ တဲ့ ။
တျခားလူေတြ ေကာင္မေလးအေဆာင္ေတြေရွ႕သြားၿပီး သီခ်င္းဆိုေနက်တဲ့အခ်ိန္မွာ ငါဘာလုပ္ေနခဲ့ရလဲ မင္းတို႔ေတြသိၾကလား ။
ငါ့ ေကာင္မေလးကို တျခားေကာင္ေတြ ေၾကာင္ေနရင္ေတာင္ ဝင္မျဖဲႏိုင္တဲ့ေကာင္ ။
ငါ့ ေကာင္မေလး အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြမွာ အိပ္ယာဝင္သီခ်င္း ဖုန္းထဲက သီက်ဴးခြင့္မရွိတဲ့ေကာင္ ။
ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားေတြ သီကံုးၿပီး ပါးစပ္အရသာခံခြင့္မရွိတဲ့အေကာင္ ဘာညာဆိုၿပီး ေျပာတယ္ ။
ုဘုရားသခင္ လူေတြအေပၚေမတၱာထားတယ္ဆို ဘယ္မွာလဲ ။
ဝဋ္ခံေနရတာဆိုရင္လည္း ေနာက္ဘဝမွ ၁ဝဆ ၁၅ဆ ေပါင္းခံဝံ့တယ္ကြာ ။
ဒီဘဝမွာေတာ့ ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးၾကပါဗ်ာ ။
ေပးၾကပါ ။
ေဟ့ေကာင္ေတြ ငါ့ကို ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးၾကပါ လို႔ေအာ္တယ္ ။
သူရင္ဖြင့္တာကမွ ေခါင္းကိုမူးေရာ မနည္းလိုက္ၾကည့္ရတယ္ ။
အင္းဗ်ာ သူက ေမြးရာပါ ဆြ႕ံအေနတဲ့ေကာင္ေလ ။
စိတ္ထဲမွာေတာင္တစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္ဗ် ။
ဒီေဂ်ာ္ကယ္က ဒီတစ္ခါ မ်က္ရည္မက်လို႔ေလ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သူ႔ရဲ့ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြကို ၾကည့္ၿပီး စို႔တက္လာတာနဲ႔ အၾကည့္လႊဲေနမိခဲ့တယ္ ။

ေနာက္တစ္ေန႔ေတြ႔ေတာ့က်ေတာ့ တစ္ခုလိုခ်င္ရင္ေတာ့ တစ္ခုစြန္႔ရမွာပဲကြ ။
ငါ့ေကာင္မေလးရဲ့တန္ဖိုးကျမင့္ေလေတာ့ ဒီဘဝမွာေတြ႕ရဖို႔ ငါ့ရဲ့ အသံနဲ႔အလွဲအလွယ္လုပ္ခဲ့ရတာေပါ့ကြာ ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေနသာပါတယ္ ။
ခ်စ္တယ္ေျပာရံုနဲ႔မၿပီးတဲ့ကိစၥေတြအမ်ားၾကီးပဲ ။
မေျပာရလည္း သိပ္ေတာ့မွအေရးမၾကီးတာ ။
ခ်စ္ေနဖို႔က အဓိကပဲေလ တဲ့။

ဒါဆို
ကၽြန္ေတာ္ေရာ ဟင္ ။
ကၽြန္ေတာ္က်ေတာ့ေရာ ။
ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္တဲ့ ပက္ပက္စက္စက္ခ်စ္တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္တဲ့ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးခ်စ္တဲ့ အစ္မ တစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။
ဗုဒၶဘာသာမေလးေပါ့ ။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့မသန္စြမ္းသူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ သူတို႔ခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးေတြကို သူတို႔နည္းသူတို႔ဟန္နဲ႔ခ်စ္ျပခဲ့တာ အကုန္ေကာင္းေနတဲ့ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လိုအေရးေၾကာင့္ေႏွာင့္ေႏွးေနရတာလဲ ။
ပစ္စလက္ခက္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္ ။
ပိုးစိုးပက္စက္ဇြဲရွိခဲ့တယ္ ။
အရမ္းကာေရာ အားစိုက္ခဲ့တယ္ ။
၁ က တက္မလာဘူး ။
ဘာလဲ ဘာလဲ ဘာလဲ ဘာလို႔လဲ ဘာေၾကာင့္လဲ ။
အို အသင္ေလာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ေစၿပီးမွ ဘာလို႔မနီးေစတာလဲ ။
သူနဲ႔နီးရေစဖို႔ ဘာလို႔ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့အသံ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ အျမင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့အၾကား ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေျခလက္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့အသက္ တို႔နဲ႔မလဲလွယ္ခဲ့တာလဲ ။
ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔လဲဗ်ာ ။
ဘာလဲ အစ္မ က ကၽြန္ေတာ္လိုက္မမွီႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ျမင့္မားေနတာလား ။
ဘာလဲ ေကာင္းသန္႔ဆိုတဲ့ေကာင္က အိပ္မက္ဆိုးေတြပဲသီးသန္႕မက္ေနရေတာ့မွာလား ။
ဘာညာဆိုၿပီး ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ငိုတယ္ ။
အုတ္နံရံကို ပစ္ျပက္ထိုးတယ္ ။
တံခါးကို ပစ္ပိတ္ကန္တယ္ ။
မ်က္ႏွာၾကက္ကို ေျပးပိတ္ေဆာင့္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြဆီလာတယ္ ။
ယိုင္တိုင္ယိုင္တိုင္နဲ႔ ။
ဖိနပ္ကိုခါးၾကားထိုးၿပီး ။
နဲနဲေသာက္လာတယ္ ။

ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ... ။ ။


စကားမစပ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္၏ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ ေမြးေသာ တနလၤာသားျဖစ္သည္။

လူ႔က်င့္ဝတ္တခ်ိဳ႕
ဘဝသံစဥ္ေတြထဲက
ဆုတ္ၿဖဲ
အလင္းႏွစ္တို႔
ၿဂိဳလ္ဆြဲအားေတြေၾကာင့္
ယိုင္ယြဲ
ကံၾကမၼာလို႔ နာမည္တပ္ၿပီး
လူေတြကို မယုတ္မလြန္
ထိုင္ဆဲ ေနေတာ့မယ္

မတရားတာလုပ္ခ်င္လုပ္မယ္
မ သမာ တဲ႔ သမတ္ ေတာ့မလုပ္ခ်င္

သူကေတာ့
ၾကယ္ေတြနဲ႔ မ်က္ေတာင္ခတ္ၿပိဳင္လို႔
(ရံႈးတဲ႔လူေၾကြစတမ္းတဲ့ေလ)

အခ်စ္နကၡတ္ေခါင္ေလတဲ႔ ရင္ခြင္
အမာရြတ္ ၁ ဗီဇနာမလပ္ ရွိေလေတာ့
ေခါင္းခ်ပါ လို႔ ကမ္းလွမ္းဖို႔ေတာင္ မသတီခ်င္

အေမွာင္ကိုေတာ့မေၾကာက္ပါ
ထာဝရေတာ့မကန္းလို

Relativity သီအိုရီမေပၚခင္ကတည္းက
လူေတြ ခ်င့္ခ်ိန္တက္တယ္
ေပတံဆိုတာ လူ႔သမိုင္းရဲ့
အက်ည္းတန္ဆံုး တီထြင္မႈပဲ

အခြင့္ရွိရင္ေပါ့ဗ်ာ
သခင့္ ပါးက ေသြးေၾကာေလးေတြ
တာလီခ်ိဳးခြင့္ျပဳပါ

ဘာလဲ
ရယ္တယ္ေပါ့
လက္ညိဳးပါ ထိုးလိုက္ဦး

သူမသည္
ကၽြန္ေတာ္၏
ေက်ာက္မပါေသာ မီးျခစ္
(ဝါ)
အဖြင့္မရွိတဲ့ ခက္ဆစ္

မိုးဦးက် ညခ်မ္းတစ္ခုတြင္ျဖစ္သည္။
ပုရြတ္ဆိတ္အသိုက္တစ္သိုက္သည္ မၾကာခင္ မိုးရြာေတာ့မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတို႔အသိုက္ မိုးလြတ္ရာသို႔ေျပာင္းေရြ႕ရန္ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။
ထိုအသိုက္၏မလွမ္းမကမ္းတြင္ ခရုၾကီးတစ္ေကာင္သည္ ညဥ့္အလွကို ခံစားရင္း ပိုးလိုးပက္လက္အိပ္စက္ေနသည္။
ေနာက္တေန႔မနက္တြင္ မေန႔ညက အသိုက္ေျပာင္းၾကေသာ ပုရြတ္ဆိတ္တို႔၏ ျဖတ္နင္းခံရမႈတို႕ေၾကာင့္ ခရုၾကီး၏ဝမ္းဗိုက္ယားယံမႈကိုမခ်ိမဆန္႔ခံစားေနရသည္။
အယားေျပေစရန္နားရြက္ကိုဆြဲ၍ ပြတ္ၾကည့္သည္။ မမွီ။
အခြံျဖင့္တိုက္ၾကည့္သည္။ မရ။
ေျမေပၚလူးၾကည့္သည္။ မေအာင္ျမင္။
ေနာက္ဆံုး တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္း၍ကုတ္ခိုင္းမည္ဟု အၾကံရကာ ယားယံမႈကို ၾကိတ္မွိတ္ခံရင္း ေခါင္းဦးတည့္ရာ ထြက္လာခဲ့သည္။
တစ္ေနရာအေရာက္တြင္ ျခပိုးစားထား၍ ဖြာလန္ၾကဲေနေသာ ျခံစည္းရိုးတိုင္ တစ္တိုင္ကိုေတြ႕သြားသည္။
ထိုဖြာေနေသာ သစ္စမ်ားေပၚ တက္ေလွ်ာက္ရင္း အယားေျဖမည္ဟု အၾကံရကာ ထိုတိုင္ေပၚသို႔ တက္ေလသည္။
ထိုျခံစည္းရိုးတိုင္၏ မနီးမေဝး ကြပ္ျပစ္တြင္ လူၾကီးမ်ားစကားဝိုင္းဖြဲ႕ေျပာဆိုေနၾကသည္။

ခရုၾကီးတုိင္ေပၚစရံုပင္ရွိေသးသည္ လူၾကီးတစ္ေယာက္မွ
"ဟိုမွာေတြ႔လား မပုနဲ႔ခရုထဲက ခရုမ်ိဳး ။ ၾကည့္ေန ၾကည့္ေန တက္ေနရင္းေလ်ာက်လိမ့္မယ္ ေလ်ာက်သြားလည္း ျပန္တက္လိမ့္မယ္ ။ ဒီလိုပဲ ဘဝဆိုတာ တစ္ခါ လဲသြားရံုနဲ႔ ႏွစ္ခါလဲသြားရံုနဲ႔ျပိဳသြားတာမဟုတ္ဘူး ။ ျပန္ထရတယ္ကြ။ ျပန္ထလို႔ထပ္လဲ ထပ္ထေပါ့။ ေနာက္ဆံုးကြာ မင္းၾကိဳးစားလ်က္နဲ႔အရာမထင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ဘုရားသခင္က လက္ပိုက္ၾကည့္ေနမွာမဟုတ္ဘူး"
လို႔ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ခရုၾကီးကို ယူၿပီးတိုင္ထိပ္ေပၚကိုတင္ေပးလိုက္တယ္။

ခရုၾကီးေၾကာင္စီစီျဖစ္သြားတယ္။
အယားကလည္း မေျပေသးတာနဲ့ ေအာက္တစ္ေခါက္ျပန္ဆင္းတယ္။

ခဏေလာက္ပဲရွိေသးတယ္ ေနာက္လူၾကီးတစ္ေယာက္က
"ၾကည့္ေလ ခရုနဲ႔ တိုင္နဲ႔ ဘာဆိုင္တာတုန္း အဆက္အဟပ္ မတည့္တာကို လုပ္ေနရင္ အခ်ိန္ကုန္ လူပန္းျဖစ္ရတာေပါ့ ဘဝဆိုတာလည္း အဲလိုပဲ ကိုယ္ ဘာနဲ႔သင့္ေလ်ာ္တယ္ဆိုတာအရင္လုပ္သိေအာင္လုပ္ ဟိုေယာင္ေယာင္ဒီေယာင္ေယာင္ လုပ္ေနရင္ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ နဲ႔ကိစၥတုံးသြားမယ္။"
ဆိုၿပီး ခရုၾကီးကိုတိုင္ထိပ္ေပၚကေန ေျမၾကီးေပၚကိုခ်ျပန္တယ္။

ေရာ္၊ခက္ေခ်ၿပီ လို႔ ညည္းတြားရင္း ခရုၾကီးျပန္တက္ဖို႔လုပ္တုန္းရွိေသး ေနာက္လူၾကီးတစ္ေယာက္က
"ဘယ္ကိစၥမဆို ေအာက္ေျခက စလုပ္ရတယ္ကြ ၊ ဟိုေကာင့္ကို ၾကည့္ေလ တိုင္ထိပ္ေရာက္ခ်င္ေတာ့ ဘာလုပ္ရလဲ။ တိုင္ေျခက စ တက္ရတယ္မလား အဲလိုပဲ။ ေအာက္ေျခကစလုပ္ တစ္ေန႔ ေဟာဒီလိုထိပ္ေရာက္လာလိမ့္မယ္"
ဆိုၿပီး ခရုၾကီးကို တိုင္ေပၚတင္ျပျပန္တယ္။

ေနာက္လူၾကီးတစ္ေယာက္က ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္
"ထိပ္ဆံုးေရာက္သြားေတာ့ေကာ ဘာဆက္လုပ္မွာလဲ ။ ဟိုေကာင့္ကိုပဲၾကည့္ တိုင္ထိပ္ေပၚမွာ ေနစရာေနရာဘယ္ေလာက္ရွိလို႔လဲ ဖင္လွဲ႔ ေခါင္းလွဲ႔ေတာင္ ခပ္က်ပ္က်ပ္ရယ္ ေအာက္ေျခမွာေနတာက ပိုလြတ္လပ္တယ္။ ထိပ္ေရာက္တိုင္းလည္း ေကာင္းတာမဟုတ္ဖူးကြ"
ဆိုၿပီး ခရုၾကီးကို တိုင္ေအာက္ ျပန္ခ်ျပျပန္တယ္ ။

ဤသို႔ျဖင့္ ခရုၾကီး အူတက္၍အနိစၥေရာက္သြားေလသည္။

ဟိုးေရွးေရွး တခုေသာ April လကုန္ခါနီးေလာက္တုန္းကေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေကာင္တည္း ေျမာင္းႏႈတ္ခမ္းမွာထိုင္ေနၿပီး ငါးေတြၾကည့္လိုက္ ၾကယ္ေတြေရလိုက္လုပ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာင္းကင္ ၾကယ္ေၾကြသြားေရာဗ် ။ ၾကယ္ေၾကြတာလဲေတြ႕ေရာ ငယ္ငယ္တုန္းက အဖြားေျပာဖူးတာတစ္ခုကို သြားသတိရတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ၾကယ္ေၾကြတယ္ဆိုတာတဲ့ ေကာင္းကင္က နတ္ နတ္သတ္ေၾကြၿပီး လူ႔ျပည္မွာ လူလာျဖစ္တာတဲ့ နင္တို႔ ၾကယ္ေၾကြတာေတြ႕ရင္ နတ္သတ္ေၾကြသြားတဲ့နတ္ အတြက္ ဆုေတာင္းေပးၾကတဲ့ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဖြားေျပာတာၾကားေယာင္ၿပီး ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ ဘာေတာင္းလဲဆိုေတာ့ နတ္သမီးေလးျဖစ္ပါေစလို႔ ။

တစ္ရက္ ကၽြန္ေတာ္ညက အိပ္ရာဝင္တာေနာက္က်သြားေတာ့ မနက္ကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔မႏိုးဘူးဗ်။ နားထဲမွာ ဆူညံဆူညံေတြၾကားမွလန္႔ႏိုးလာတယ္။ မထခ်င္ေသးတာနဲ႔ လိွမ့္ပိမ့္အိပ္လည္း မရဘူးဗ်။ အသံေတြက ေတာ္ေတာ္က်ယ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာေတြဒီေလာက္ဆူညံ ေနတာလဲလို႔ အျပင္ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဘးအိမ္ကို လူသစ္ေတြေျပာင္းလာတာ ။ မွားလို႔ လူအသစ္ေတြမဟုတ္ဘူး အေဟာင္းေတြပဲ တခါမွမျမင္ဘူးတဲ့လူေတြ ေျပာင္းလာၾကတာ။ ဘီဒိုေတြေရႊ႕ ခံုေတြေရႊ႕နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆူညံေနတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္မဟုတ္တာနဲ႔ ၾကည့္မေနေတာ့ပဲ မနက္စာစားဖို႔လုပ္ ၿပီးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေျမာင္းႏႈတ္ခမ္းမွာ ငါးေတြၾကည့္ေနလိုက္တယ္ ။ ေန႔လည္လည္းေရာက္ေရာ မျမင္ဘူးတဲ့လူေတြေျပာင္းလာတဲ့အိမ္ထဲက အသံက်ယ္က်ယ္ေတြၾကားလာရတယ္။ ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး ဘာေတြလဲဆိုတာ နားစိုက္ေထာင္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရာသီဥတုပူတဲ့အေၾကာင္းေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ။ ေနကလဲ ေတာ္ေတာ္ျပင္းတယ္ေနာ္ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္မို႕ေတာ္ေသးတာ တိုက္အိမ္ဆို ေတာ္ေတာ္ဆိုးမွာပဲ တို႔ ပန္ကာဖြင့္ပါဟဲ့ ယပ္ေတာင္ရွာပါဟဲ့နဲ႔ ပြက္ေလာကိုရိုက္ေနတာပဲ။ ခဏၾကာေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ျပဴတင္းေပါက္နား လာရပ္တယ္။ နဖူးမွာလည္းေခၽြးေလးေတြ ဆို႔လို႔ ပါးစပ္ကလဲ အမေလး။ ပူလိုက္ အိုက္လိုက္တာ မိုးရယ္ျမန္ျမန္ရြာပါေတာ့ ဆိုၿပီးတစ္ေယာက္တည္း ေရရြတ္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔အလွမွာေျမာၿပီး အသက္ရႈဖို႔ေတြေမ့ ဘာေတြေမ့ ေနာက္ ေျမာင္းထဲေခ်ာ္က်သြားေရာ။ ပလုံ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရွက္ရွက္နဲ႔ ျပန္တက္ ၿပီး ေကာင္မေလးဘာလုပ္မလဲလို႔ ၾကည့္ေနမိတယ္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ သူ႕လက္ဖဝါးကို ယပ္ေတာင္လို မ်က္ႏွာကိုခပ္ေနေလရဲ႕ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ၿပီး ခင္ခ်င္လာတာနဲ႔ လွမ္းေအာ္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။
အံုအြမ္ ( မဂၤလာပါ )

အိမ္ထဲကလူေတြကၽြန္ေတာ္အသံလည္းၾကားေရာ
ေဟာ။ ဖားေအာ္ၿပီ။ တဲ့။

ေကာင္မေလးတခ်က္ၿပံဳးသြားတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ရွိတဲ့ေနရာကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကို ျမင္ပံုေတာ့မေပၚဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အားတက္သြားၿပီး ထပ္ေျပာတယ္။
အံုအြမ္ ( လူသစ္ေတြလား )
အံုအြမ္ ( အကူညီလိုရင္ေျပာေနာ္ )
အံုအြမ္ (အခုတေလာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ပူတယ္ဗ် )
လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္ ေအာ္ၿပီး ေျပာေနတုန္းျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေနတဲ့ေနက တျဖည္းျဖည္း တိမ္ဖုံး ၿပီး မိုးေတြဘာေတြအုံလာေရာ။ မၾကာပါဘူး။ မိုးရြာလာပါေလေရာ။ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လည္း ဝမ္းေတြသာၿပီးရယ္ေနေလရဲ႕။ သူ႔ညီမဆိုေပ်ာ္လြန္းလို႔ ထ က သံေတာင္ၾကားရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မိုးရြာလို႔ေပ်ာ္ၿပီးေအာ္ ။ ေကာင္မေလးၾကားေအာင္လည္း စကားကို ေအာ္ေျပာနဲ႔ မရွိတဲ့အလုပ္ကို ရႈပ္ေအာင္လုပ္ေနမိတယ္။ မိုးကလည္းတေဝါေဝါနဲ႔ ရြာ ။ ေကာင္မေလး ျပဴတင္းေပါက္မွာရပ္ၿပီး ေရမႈန္ေရမႊားေလးေတြမ်က္ႏွာအစင္ခံ ၿပီးေဆာ့ေနတာကိုထိုင္ ခဏ မေအာ္ပဲထိုင္ၾကည့္ေနမိေသးတယ္။ ေနာက္ မိုးေတာ္ေတာ္ေလးသည္းလာေတာ့မွ ေရပက္လို႔ထင္ပါရဲ႕ ျပဴတင္းေပါက္ေလးပိတ္ၿပီး ဝင္သြားေရာ ။
အဲလိုနဲ႔ ေအာ္လိုက္ မိုးရြာလိုက္ ေကာင္မေလး ေပ်ာ္ေနလိုက္နဲ႔ ရက္ေတြေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ေကာင္မေလးအေစာႀကီး အျဖဴ အစိမ္းေလးဝတ္ၿပီး ထြက္သြားေရာ။ ညေနေလာက္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္းပ်င္းတာနဲ႔ ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္ ရြက္ဆိုခဲ့ၾကတဲ့ မိုးေခၚဂါထာ ကို ထိုင္ရြတ္ေနလိုက္တယ္။ ဂါထာအစြမ္းေၾကာင့္ပဲလားေတာ့မသိဘူး မိုးရြာလာတာေရာ။ မိုးရြာၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ေကာင္မေလးမိုးေတြရြဲၿပီးျပန္လာတယ္ ။ သူ႕အေမက သူလည္းျပန္ေရာက္ေကာ မိုးတြင္းေက်ာင္းသြားတာ ထီးမယူသြားဘူးလို႔ ဆူမလို႔လုပ္ၿပီးမွ ေကာင္မေလးျဖစ္လာတဲ့ပံုကိုျမင္ၿပီး မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါနဲ႔ ေခါင္းကို အုပ္ေပးၿပီး ေျခာက္ေအာင္သုတ္ဆိုၿပီး အိမ္ထဲေခၚသြားတယ္ ။ တစ္ခါတစ္ခါ မိုးခ်ဳန္းသံနဲ႔ အတူ ေကာင္မေလးရဲ႕ ႏွာေခ်သံကိုပါ ၾကားရတယ္။မိုးမိၿပီးေကာင္မေလးေနာက္ေန႔ဖ်ားပါေလေရာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာင္မေလးဖ်ားတာကၽြန္ေတာ့္ ပေရာဂမကင္းဘူးဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဒဏ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ စကားမေျပာဘဲေနလိုက္တယ္။ ၂ ရက္ ၃ ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့။ ေကာင္မေလးေနျပန္ေကာင္းလာၿပီထင္ပါရဲ႕ ျပဴတင္းေပါက္နားမွာမတ္တပ္ရပ္ၿပီး မိုးမရြာလို႔ ပူလိုက္အိုက္လိုက္တာနဲ႔ျဖစ္ျပန္ေရာ။ အဲဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္လည္း ရြာလိုရြာျငား ဂါထာရြတ္ၾကည့္ ။ ျပန္ေအာ္။ ျပန္ရြာ။

တစ္ရက္ ညေနခင္းတစ္ခုမွာေပါ့ ။ မိုးတိတ္ၿပီးခါစေလးမွာ ေကာင္မေလးရယ္ သူ႔ညီမ ရယ္ စကၠဴတထပ္နဲ႔ အျပင္က ခံုတန္းေလးဆီထြက္လာၾကတယ္။ ခံုတန္းနားမွာ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ရွိတာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အိမ္နားလာတာလို႔လဲေျပာလို႔ရတာေပါ့ ။ ဘာလာလုပ္ၾကတာလဲဆိုေတာ့ မိုးရြာထားလို႔ ေရစီးသန္ေနတဲ့ေျမာင္းမွာ ေလွၿပိဳင္လႊတ္ၾကတာဗ် ။ ေကာင္မေလး ရယ္ သူ႔ညီမရယ္ ခုံတန္းေလးမွာ ထိုင္ၿပီး ေလွေတြေခါက္ ေခါက္ ေနတာ ခဏေလာက္ေနေတာ့ ေကာင္မေလး အစမ္းသေဘာနဲ႔ ေလွတစ္စင္းကို လႊတ္ဖို႔ ဟိုဖက္တံတားႏႈတ္ခမ္းကိုထြက္သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဂြင္ပဲဆိုၿပီး ေကာင္မေလးကို ေပါင္းမရခင္ သူ႔ညီမကေတာ့ ကေလးဆိုေတာ့ ေပါင္းရလြယ္မွာပဲဆိုၿပီး သူနဲ႔တခုန္အကြာေလာက္ကိုလာ ၿပီး ခပ္တိုးတိုးလွမ္းေခၚလိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာအသံလည္းၾကားေရာ ေကာင္မေလးညီမက ကၽြန္ေတာ္ကို အထိတ္တလန္႔ၾကည့္ၿပီး မမေရ ဖားႀကီးဆိုၿပီး ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ သူ႔အစ္မဆီေျပးေရာ။ သူ႔အစ္မက ဟုတ္လား ဘယ္နားမွာတုန္းလို႔ ဝမ္းသာသံနည္းနည္းပါတဲ့အသံနဲ႔ သူ႔ညီမကို ဖက္ထားရင္းေမးတယ္ ။ သူ႔ညီမက ကၽြန္ေတာ္ ရွိတဲ့ေနရာကို ေျပာျပ ေကာင္မေလးက မလွမ္းမကမ္းကၾကည့္ ။ ပထမေတာ့ မျမင္ေသးဘူး ကၽြန္ေတာ္ က သူရွာေနရမွာစိုးတာနဲ႔ ဒီမွာပါ လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့မွ ေတြ႔သြားတယ္။ ေတြ႔သြားေတာ့ ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ။ ခဏေနဦး ဘယ္မွမသြားနဲ႔ဦးေနာ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာသလို သူ႔ကိုယ္သူေျပာသလိုနဲ႔ အိမ္ထဲဝင္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာင္မေလး ဘာမ်ားဆက္လုပ္မလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဆီလာၿပီးမ်ား စကားလာေျပာမွာလားလို႔ စိတ္ထဲမွာ လာစကားေျပာရင္ ဘာေတြေျပာရမလဲေတာင္ၾကိတ္ၿပီး စာစီထားေသးတယ္ခင္ဗ်။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ေကာင္မေလး လက္အိတ္ၾကီးဝတ္ မီးညက္ႀကီးကိုင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ဆီကို ဦးတည္ၿပီးလာတယ္။ သူ႔ညီမကေတာ့ ေနာက္နားကေနၿပီး မမ သမီးအတြက္ အဲေလာက္လက္စားေခ်စရာမလိုပါဘူးတဲ့ လို႔လွမ္းေျပာတယ္။ အဲဒီအခါ ေကာင္မေလးက ဟုတ္ပါဘူး ငါတို႔ေက်ာင္းမွာ ဖားခြဲဖို႔ ဖမ္းမလို႔ဟဲ့ ဆိုၿပီး မီးညက္ၾကီး ကၽြန္ေတာ္မ်က္ႏွာနားဆီ တိုးလာတယ္။ ( ၁၀ တန္း ၂၀၀၅ -၂၀၀၆ augustine မွာတုန္းက ဖားခြဲရပါ၏ ) ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အစက မွန္းထားသလိုမျဖစ္လာေတာ့နည္းနည္းေၾကာင္သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ ဒါအသက္ေဘးပဲဆိုၿပီး ေအာ္ၿပီး ေျပးေရာ ။ ဒါေတာင္ ေကာင္မေလးက လိုက္ဖမ္းေသးတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူမလိုက္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ဘက္ကို ေအာ္ၿပီး ေျပး။ ေအာ္လို႔လားမသိဘူး တိတ္ေနတဲ႔မိုးက ျပန္ရြာလာ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔မီးညက္ၾကီးကိုင္ၿပီး ကားယားကားယားလုပ္တဲ့ပံုကို ေၾကာက္လို႔ေအာ္ မိုးကပိုသည္း ေကာင္မေလးကလည္း မိုးအစိုခံၿပီး ဒီနားတင္ေပ်ာက္သြားတယ္ကြာ ေတာက္ အသံၾကားေနရၿပီးေတာ့ ဖားဖမ္းသြားႏိုင္ရင္ ငါ ျဖစ္စဥ္ေျခာက္ရပ္မွာ A ရမွာ လို႔ သူ႔ကိုသူေျပာသလို ေျပာေနတယ္။ သူ႔ညီမကေတာ့ မိုးရြာလာကတည္းက အိမ္ထဲဝင္သြားေလရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ေအာ္ဟစ္ေတာင္းပန္ရတယ္။ မလုပ္ပါနဲ႔ ဘာညာေပါ့။ ေအာ္ေတာ့ မိုးကပိုသည္း ။ ထပ္ေအာ္ ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျဖဳန္းဆိုၿပီး လွ်ပ္စီးလက္သြားတယ္။ ေကာင္မေလး ရုတ္တရတ္ႀကီး မ်က္ႏွာထားေျပာင္းသြားတယ္။ ေနာက္ မီးညက္ႀကီးပစ္ခ်ၿပီး နားႏွစ္ဖက္ကို ပိတ္ၿပီးအိမ္ထဲေျပးေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မိုးက ျခိမ္းပါေလေရာ။ အဲေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ဟင္းဟင္း ။ ငါ့အလွည့္ေရာက္ၿပီေပါ့ ေကာင္မေလးရယ္ ဆိုၿပီး အားရပါးရၾကီး ေအာ္ဟစ္ေနပစ္လိုက္တယ္ ။ ေနာက္လုပ္ဦးမလား ငါ့ကို ေနာက္ လုပ္ဦးမလားဆိုၿပီးေတာ့ ။ အဲလိုလဲဆိုေရာ လွ်ပ္စီးေတြ တျဖန္းျဖန္းလက္ မိုးေတြ တၿဂိန္းၿဂိန္း ျခိမ္းပါေလေရာ ။ ေကာင္မေလး က သူ႔ညီမနဲ႔ဖက္ၿပီး အား ေၾကာက္တယ္ ေၾကာက္တယ္နဲ႔ ေအာ္ ။ သူ႔ေအာ္သံေတြက မိုးျခိမ္းသံေတြထက္ေတာင္ က်ယ္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႔ေအာ္သံေတြၾကားတာနဲ႔ နဲနဲစိတ္ယိုင္သြားေသးတယ္ ေနာက္မွ ငါ့အသက္ကိုရန္ရွာဖို႔လုပ္ေသးတာပဲ ဆိုၿပီး စိတ္ျပန္တင္းၿပီး ေအာ္ျပန္ေရာ။ ဒါေပမယ့္ ေအာ္တာ တရားလြန္သြားတယ္ဗ်ာ ။ ေအာ္လြန္းလို႔ မိုးၾကိဳးပါ ပစ္သြားတယ္ ။ အိမ္ထဲကလည္း မိုးၾကိဳးပစ္သံေလာက္ နီးနီးက်ယ္တဲ့ ေကာင္မေလးေအာ္သံၾကီးလည္းထြက္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေၾကာက္ၿပီးငိုတယ္ထင္ပါရဲ႕ ႐ိႈက္သံေတြပါၾကားေနရတယ္။
ေနာက္မွသိရတယ္ဗ်ာ။ အဲေန႔က ေကာင္မေလးရယ္ သူ႔ညီမရယ္ပဲ အိမ္မွာရွိတာတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လုပ္မိတဲ႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးေနာင္တရမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေအာ္လို႔ မိုးရြာတာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ဖာသူ ရြာတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ပေယာဂမကင္းဘူးဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္းေတာ္ေတာ္စိတ္တုိမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ စကားမေျပာ အစားမစားပဲ ဒဏ္ေပးလိုက္ျပန္ေရာ။
၂ ရက္ ၃ ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေကာင္မေလး ျပဴတင္းေပါက္နားရပ္ ပူတယ္ အိုက္တယ္ ျဖစ္ျပန္ေရာ။ အဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထံုးစံအတိုင္း သိတယ္မလား ။ ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း နဲနဲနပ္သြားၿပီ ။ အရင္လို အရမ္းစြတ္ေအာ္မေနေတာ့ဘူး ။ ရက္ျခားေလး ေအာ္ေပးတယ္ ။ မိုးလည္းမျခိမ္း မိုးၾကိဳးလည္းမပစ္ ပူလည္းမပူ အိုက္လည္း အိုက္။ ေအးေဆးပဲ ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ရက္လည္းေရာက္ေရာ မိုးတိတ္ၿပီးတယ္ဆိုရံုေလးမွာ ေကာင္မေလး ေက်ာင္းကျပန္လာတယ္ စာအုပ္ေလးေတြပိုက္ၿပီး။ အိမ္ေရွ႕တံတားေပၚလည္းေရာက္ေရာ စြတ္ ခနဲဆို ဖင္ထိုင္ရက္ ေခ်ာ္လည္းပါေလေရာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာင္မေလး ဆင္မယဥ္သာေလွ်ာက္ေနရာကေန ေခ်ာ္လဲသြားေတာ့ ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ေကာင္မေလး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မထႏိုင္ေသးပဲ သူ႔ညီမကို လွမ္းေအာ္ေခၚေနတယ္။ သူ႔ညီမ ထြက္မလာပဲ သူ႔အေမပဲေျပးထြက္လာၿပီး ထူသြားတယ္။ တံတားကို ဖေနာင့္နဲ႔ေပါက္ၿပီးလည္း ဖြက္ ဖြက္ နဲ႔လုပ္သြားတယ္ ၿပီးေတာ့ သမီးရယ္ စာေမးပြဲနီးမွ ေခ်ာ္လည္းရတယ္လို႔ နဲ႔ ဂရုဏာေဒါသနဲ႔ေျပာတယ္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ သူ႔တင္ပါးကို ကိုင္ ၊ ေထာ့နဲ႔ေထာ့နဲ႔ နဲ႔ သမီးလည္း လဲခ်င္လို႔မွမဟုတ္တာ တံတားမွာေရညိေတြ တက္ေနတာကိုး လို႔ ငိုသံဝဲေလးနဲ႔ေျပာတယ္။ အဲေတာ့ သူ႔အေမက တက္မွာေပါ့ မိုးကဘယ္လိုရြာေနမွန္းမွမသိတာ ျဖိဳက္ျဖိဳက္ ျဖိဳက္ျဖိဳက္ ရြာလိုက္ ျဖိဳက္ျဖိဳက္ ျဖိဳက္ျဖိဳက္ ရြာလိုက္နဲ႔ တကတည္း ဆိုၿပီး အိမ္ထဲဝင္သြားၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္မွာ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိဘူး ပါးစပ္ေလးဟၿပီး ၅ မိနစ္ေလာက္ေတာင္ ငိုင္ေနမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘာလုပ္လည္းသိလား။ ထံုးစံအတိုင္းပဲ စကားမေျပာ အစားမစားပဲ အျပစ္ေပးလိုက္တယ္။ ၃ ၄ ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဆာလြန္းလို႔ ေသေတာ့မယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ျပန္စား ျပန္ေျပာျဖစ္တယ္။ ႏိုဝင္ဘာလ ေရာက္လာေတာ့ ေဆာင္းဝင္လာၿပီထင္ပါရဲ႕ ေကာင္မေလးကေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္နားလာၿပီး ပူလိုက္တာ အိုက္လိုက္တာလို႔ရပ္မေျပာေတာ့ဘူး ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေအးေအးေဆးေဆး ေျမာင္းႏႈတ္ခမ္းေလးမွာ ထိုင္ ေကာင္မေလး ေက်ာင္းသြားရင္ ၾကည့္ ေက်ာင္းျပန္ရင္ၾကည့္ စာက်က္ရင္ နားေထာင္ တခါတခါ ေကာင္မေလး ျပဴတင္းေပါက္နားရပ္မိတယ္ဆိုရင္လည္း ၾကည့္ေပါ့ ။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြဆိုရင္ေတာ့ ငါးေတြၾကည့္ ။
ဒီလိုနဲ႔ေနလာတာ ျပကၡဒိန္ေတာင္ တပတ္လည္ၿပီး ေဖေဖာ္ဝါရီလလည္ေလာက္ျပန္ေရာက္လာတယ္။ တစ္ရက္ ကၽြန္ေတာ္ ေျမာင္ႏႈတ္ခမ္းမွာ ထိုင္ ငါးေတြၾကည့္ေနတုန္း နားထဲမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း အသံၾကားလိုက္ရတယ္ဗ်။ ဘာသံလဲဆိုေတာ့ သႀကၤန္စာ ေရာင္းတဲ့လူရဲ႕အသံ။ သူေအာ္ေနတာက ဒီႏွစ္ ဗုဒၶဟူးၿဂိဳလ္မင္းက ဂဠဳန္စီးၿပီး လက္တစ္ဖက္မီးတုတ္ လက္တစ္ဖတ္က သဲတစ္ဆုတ္ ကိုင္ဆင္းမယ္တဲ႔ အဓိပၸါယ္က ေႏြ အေရာက္ေစာမယ္ အရင္ကထက္လည္း ပိုပူမယ္ မိုးေခါင္မယ္ တဲ႔ က်န္တာေတြေတာ့ မၾကားေတာ့ဘူး ေဝးသြားလို႔ ။ အဲဒီအသံလည္း ၾကားေရာ ေကာင္မေလးတို႔ အိမ္ထဲမွာ ၾကြက္စီၾကြက္စီျဖစ္သြားၾကတယ္။ေနာက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္လည္းေနေရာ အိမ္ထဲက အသံက်ယ္က်ယ္ေတြၾကားလာရတယ္။ ရာသီဥတုပူတဲ့အေၾကာင္းေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ။ တက္ေနကလည္း ေတာ္ေတာ္ျပင္းတယ္ေနာ္ ပန္ကာဖြင့္ပါဟဲ့ ယပ္ေတာင္ရွာပါဟဲ့နဲ႔ ဆူေနၾကတယ္။ ခဏေလာက္ၾကာေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ျပဴတင္းေပါက္နား လာရပ္တယ္။ နဖူးမွာလည္းေခၽြးေလးေတြ ဆို႔လို႔ ပါးစပ္ကလဲ အမေလး။ ပူလိုက္ အိုက္လိုက္တာ မိုးရယ္ျမန္ျမန္ရြာပါေတာ့ ဆိုၿပီးတစ္ေယာက္တည္း ေရရြတ္ေနတယ္။ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာင္မေလး ပူအိုက္ေနတာကို မၾကည့္ရက္တာနဲ႔ မိုးေခၚဂါထာရြတ္ၾကည့္ဖို႔စဥ္းစားေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မတ္လ ဧျပီလ ဆို မရြတ္ဆိုဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြကို တားျမစ္ထားတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေျမြရန္ေၾကာင့္တဲ႔ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေျမြရန္ကို ေၾကာက္ၿပီး မေအာ္ပဲ ေနလိုက္ေသးတယ္။ ေန႔လည္ေလာက္လည္းေရာက္လာေရာ ေကာင္မေလးညီမ က မမ ေရ မိတ္ေတြကယားတယ္ လို႔ငိုၿပီးေျပာတယ္။ ေကာင္မေလးက ေအး မငိုနဲ႔ မမ ေပါင္ဒါလိမ္းေပးမယ္ေနာ္ ညီမေလး ဆုိၿပီး ယပ္ေတာင္ တျဖတ္ျဖတ္ခတ္သံ သူ႔ ညီမ ရဲ႕ ညီးတ့ဲအသံေတြၾကားလာရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာင္မေလးတို႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကို မခံစားႏိုင္ေတာ့ပဲ ဂါထာရြတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ေအာ္တယ္။ ေနပူတယ္။ ေအာ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အမ်ိဳးေတြတားတယ္။ ေအာ္တယ္ ။ ေကာင္မေလး ပူလိုက္တာလို႔ ျပဴတင္းေပါက္မွာ ၿငီးတယ္။ ေအာ္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့္အမ်ိဳးေတြ ကၽြန္ေတာ္ကို ပစ္ၿပီး တစ္ျခားကိုလစ္တယ္။ ေအာ္တယ္ ။ ေကာင္မေလးညီမ ပူလို႔ငိုတယ္။ ေအာ္တယ္ ။ ထပ္ေအာ္တယ္။ ဆက္ေအာ္တယ္။ ဘယ္ကဖားတုန္းဟ ေႏြေခါင္ေခါင္ႀကီး ေအာ္ေနတာ ... ။

တပတ္ ႏွစ္ပတ္ တစ္လ ႏွစ္လ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေအာ္ရလြန္းလို႔ လည္ေခ်ာင္းေတြကြဲ ရင္ေခါင္းေတြၿပဲၿပီး ေသေရာ ။

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ က်ိန္စာသင့္၍ဖားတစ္ေကာင္ျဖစ္ခဲ့သည္။