နယ္လြန္သြားတဲ့ အိပ္မက္
ညတုန္းက အိပ္မက္ မက္တယ္
လူတန္းရွည္ၾကီးေနာက္မွာ တန္းစီ ၿပီးလမ္းေလွ်ာက္လို႔ ။
နံေဘးမွာလည္း တမန္ေတာ္ ေတြ ။
ေကာင္းကင္မွာ လ ေရာ ေန ေရာ အၿပိဳင္ ထြန္းလင္းရင္း ၾကယ္ေတြ အစံုလင္းလက္ ေနတယ္ ။
တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ေလွ်ာက္လာရင္းမွ အခမ္းအနားတစ္ခု (ဝါ) ပြဲတစ္ခုခု ကို
သြားေနၾကတယ္ ဆိုတာ သိလာရတယ္ ။
ဘာပြဲလည္း ဆိုတာ သိခ်င္လာတာနဲ႔ ေဘးက တမန္ တစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့
သူက ဒီေန႔ တရားစီရင္တဲ့ေန႔ တဲ့ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေယာင္ၿပီး ဘယ္ဘက္ရင္အံုကို လက္နဲ႔ဖိရင္း ရွိန္းခနဲ ၾကက္သီးထသြားတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ လူေတြလမ္းေလွ်ာက္တာ ရပ္သြားၾကတယ္ ။
တမန္ေတာ္တခ်ိဳ႕ က ေခါင္းေပၚကေန ဘာျဖစ္တာလဲ မသိဘူး ဆိုၿပီး အေရွ႕ဘက္ ကိုပ်ံသန္းသြားၾကတယ္ ။
တျဖည္းျဖည္း လူအုပ္ၾကီး စကားသံေတြညံ ညံ လာတယ္ ။
ဟိုး ေရွ႕ဆံုးလူေတြ ေနာက္ျပန္လွည့္လာတာကိုလည္း မႈန္ျပျပျမင္လာရတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း လွည့္ျပန္သင့္တယ္ထင္ၿပီး တိတ္တိတ္ေလး ျပန္လာလိုက္တယ္ ။
ေနာက္ေတာ့မွ သိလိုက္ရတာက justice lady ရဲ့ ခ်ိန္ခြင္ လွ်ာက်ိဳးေနတာ ေတာ္ေတာ္ကိုၾကာေနၿပီ တဲ့ ။
နယ္လြန္သြားတဲ့ အိပ္မက္
ညတုန္းက အိပ္မက္ မက္တယ္ ။
ပန္းၿခံထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ ငိုေနတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔သြားၿပီး ဘာျဖစ္လို႔ငိုေနတာလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူက သူ သူ႔ခ်စ္သူကို ခ်စ္လို႔ မဝေသးဘူး ။ အခ်ိန္ေတြ နည္းလြန္းလို႔တဲ့ ။
ကၽြန္ေတာ္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္လိုက္မိတယ္ ။ ခ်စ္လို႔ မဝဘူးပဲ ျဖစ္ရေသးတယ္ဆိုၿပီး ။
ကၽြန္ေတာ္ရယ္တာကို ဟိုလူက ဘုၾကည့္ၾကည့္တယ္ ဘာရယ္တာလဲ ေပါ့ ။
မဟုတ္ပါဘူး ဆိုကေရးတီး ပံုျပင္ေလး သတိရလို႔ရယ္မိတာပါ လို႔ေျဖလိုက္တယ္ ။
ဟိုလူက ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ဆက္ၿပီးပဲငိုေနတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ငို မေနနဲ႔ေတာ့ မင္းသူ႔ကိုခ်စ္တာ မင္းသိထားတာထက္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ပိုမ်ားေနၿပီ လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ၂၄ နာရီ လံုးလံုး မေမ့မေလ်ာ့ခ်စ္ေန သတိရေနတာ ၂၄ နာရီဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ အရမ္းနည္းလြန္းတယ္ဗ်ာ တဲ့ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဘးက တုတ္ေခ်ာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္းယူၿပီး ျမန္မာေတြ တစ္ရက္မွာ နာရီ ၆ဝ ရွိတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ၊ သူေကာင္မေလးကို စေတြ႔တဲ့ ရက္ကေန စတြက္ၾကည့္လိုက္ရင္ သူ ခ်စ္တဲ့အခ်ိန္က သူထင္ထားတာထက္ ၂ ဆ ခြဲေက်ာ္ေလာက္ ပိုေနတယ္ဆိုတာကို နာရီႏွစ္ခု ၿခံစည္းရိုးခြထိုင္ၿပီး မလိွမ့္တပတ္ ေျမၾကီးေပၚျခစ္တြက္ျပလိုက္တယ္ ။
သူလည္း တကယ္ယံုသြားတာပဲလား နားရႈပ္ပဲရႈပ္သြားတာပဲလား မသိဘူး အငိုတိတ္ ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနတုန္း ကၽြန္ေတာ္လည္း ထြက္လာလိုက္တယ္ ။
အေရးမဟုတ္တာမ်ား အေရးလုပ္လုိ႔ ။
ကၽြန္ေတာ္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္လိုက္မိတယ္။ ခ်စ္လို႔ မဝေသးဘူးပဲ ျဖစ္ရေသးတယ္ ဆိုၿပီး ။
နယ္လြန္သြားတဲ့ အိပ္မက္
ညတုန္းက အိပ္မက္ မက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘုရားမုဂ္ဦးဝမွာ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္လို႔ ။
လူတစ္ေယာက္ ေရွ႕ကျဖတ္ေလွ်ာက္လာၿပီး
ဘုရားေျမထဲမဝင္ခင္ မုဂ္ဦးေအာက္ေရာက္ေတာ့ ဖိနပ္ခၽြတ္တယ္ ။
ေနာက္ေတာ့ ဖိနပ္ေလး လက္ကကိုင္ၿပီး အထဲ ဝင္သြားတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာရယ္ ညာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။
ေျမၾကီးကို တစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။ ဒီလိုပဲ ။
ေနာက္ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ အဲဒီလူျပန္ထြက္လာတယ္ ။
မုဂ္ဦးေက်ာ္သြားေတာ့ ဖိနပ္ခ်စီးၿပီး ထြက္လာတယ္ ။
အဲဒီလူ တန္ေဆာင္းထဲမွာ ဘာေတြ စားလာလဲ မသိပါဘူး ။
ကၽြန္ေတာ့္ အေရွ႕နားေရာက္ေတာ့ ေခ်ာင္းဆိုးတယ္ ။
ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ေတာ့ ခၽြဲဟပ္ထုတ္ၿပီး ေျမၾကီးေပၚကို ထြီ တဲ့ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာရယ္ ညာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။
ေျမၾကီးကိုေနာက္တစ္ေခါက္ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိတယ္ ။
အဲဒီအခါ ေျမၾကီးက မင္းတို႔လူေတြ အခုတစ္မ်ိဳး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး
ဘယ္လိုဟာေတြမွန္းမသိဘူး လို႔ သုန္သုန္မႈန္မႈန္ေအာ္ေျပာတယ္ ။
ေနာက္ေတာ့ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမိဳခ်ပစ္လိုက္ေရာ ။
နယ္လြန္သြားတဲ့ အိပ္မက္
ညတုန္းက အိပ္မက္ မက္တယ္ ။
ကမ္းေျခတစ္ခုမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း ဂဠဳန္လို႔ ေခၚတဲ့ လူနဲ႔ငွက္ စပ္ေမြးထားတဲ့အေကာင္တစ္ေကာင္ ဆားခ်က္ေနတာ ေတြ႔တယ္ ။
အၾကံကုန္ ဂဠဳန္ဆားခ်က္ ဆိုတဲ့ စကားေလး သတိရမိလို႔ အသံထြက္ၿပီးေတာင္ရယ္မိလိုက္ေသးတယ္ ။
ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေတာ့ အဲဒီေကာင္မ်က္ႏွာမွာ အၾကံကုန္လို႔ စိတ္ပ်က္ျငီးေငြ႔တဲ့ပံုမေပၚပဲ အားတက္သေရာကိုခ်က္ေနတာ ။
တစ္ေယာက္တည္း ပင္လယ္ေရဆင္းခပ္လိုက္ ထင္းခြဲလိုက္နဲ႔ ေလေလးတစ္ခၽြန္ခၽြန္နဲ႔ကို လုပ္ေနတာဗ် ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ဝင္စားလာတာနဲ႔ အနားသြားမေယာင္မလည္နဲ႔ သြားေမးၾကည့္ေတာ့
နီးေတာ့နီးစပ္ေနၿပီဆိုတဲ့ အထာနဲ႔ သူခ်က္ေနတာ ပင္လယ္ေရ ၃ ပံု ၂ ပံု ကုန္သြားၿပီဆိုၿပီး သြားၾကီးျဖဲၿပီးေျပာတယ္ ။
ေနာက္ေတာ့ သူ႔အလုပ္သူ ဆက္လုပ္ေနတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွမေႏွာက္ယွက္ေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီး အိမ္ျပန္လာလိုက္တယ္ ။
လမ္းမွာ ခါခ်ဥ္တစ္အုပ္ သူတို႔ဘိုးေဘးေတြ ဇြဲၾကီးေၾကာင္းအခ်င္းခ်င္း ၾကြားဝါၾကရင္း ေပါက္တူးကိုယ္စီထမ္းၿပီးလာၾကတာနဲ႔ ဆံုျပန္တယ္ ။
ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ လို႔ ေမးလည္းမေမးခ်င္တာနဲ႔ သူတို႔လာတဲ့ဘက္ကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဟိမဝႏာၱေတာင္ တျခမ္းပဲ့လို႔ ။
နယ္လြန္သြားတဲ့ အိပ္မက္
ညတုန္းက အိပ္မက္ မက္တယ္။
ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုမွာ လူၾကီးတစ္ေယာက္ ခရီးထြက္ဖို႔ ဆိုၿပီး
သူ႔ေလွေပၚကို ေလွာ္တက္ေတြ သယ္တင္ေနတယ္ ။
ပါးစပ္ကလည္း ဒါက မုတၱမေကြ႔အတြက္ ၊ ဒါက ဘဂ္လားပင္လယ္ေအာ္အတြက္ ၊ ဒါက မူးေခ်ာင္းအတြက္ ၊ ဒါက ဧရာဝတီအတြက္ ဘာအတြက္ ညာအတြက္ ဆိုၿပီး အမွတ္အသားေတြနဲ႔ တင္ေနတယ္ ။
ၿပီးေတာ့ သူ႔တပည့္လိုလို ေဘးက ေကာင္ေလးကိုလည္း ဘယ္ေကြ႔မွာ ဘယ္တက္နဲ႔ ဘယ္လိုေလွာ္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး အနီးကပ္သင္တန္းပို႔ခ် ေနတယ္ ။
ေကာင္ေလးကလည္း ေလွာ္တက္ေတြ ကူသယ္ရင္း ေခါင္းတစ္ညိမ့္ညိမ့္နဲ႔ ။
မနက္မိုးလင္းကတည္းက ေလွာ္တက္ေတြတင္ေနတာ ထမင္းစားခ်ိန္ထိ ၿပီးေသးဘူး ။
ေလွကလည္းတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေယာင္းမ ကုန္ကူးလာတဲ့ ဝါးေဖာင္ေတြလိုျဖစ္လို႔ ။
ေနာက္ဆံုး အလက္လည္းၿပီးေရာ သူလည္း ခရီးစထြက္မယ္ ဆိုၿပီး သူ႔ေကာင္ေလးကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေလွေပၚတက္သြားတယ္ ။
သူမွာတာေတြလည္း မေမ့ဖို႔ လုိက္နာက်င့္ၾကံဖို႔လည္း ထပ္ေဆာင္းေျပာေသးတယ္ ။
အဲလိုနဲ႔ စေလွာ္သြားတာ မလွမ္းမကမ္းေလာက္လည္းေရာက္ေတာ့ မေျပာမဆို နစ္ေရာ ။
တစ္ခါတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ ေစာေစာထရမည္ကို ပ်င္းရိေသာ တီေကာင္တစ္ေကာင္ ျဖစ္ပါသည္ ။
the early bird catches the worm
ေစာေစာထေသာ ငွက္သည္ ပိုးေကာင္ကို ဖမ္းမိ၏
ဆိုေသာ စကားပံုကို သင္တို႔ ၾကားဖူးေကာင္း ၾကားဖူးေပလိမ့္မည္ ။
ထို အဂၤလိပ္စကားပံုသည္ အျပည့္အစံု မမွန္ကန္ပါ ဟု ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္ပါသည္ ။
ေစာေစာထေသာ ငွက္သည္ ေစာေစာထေသာ ပိုးေကာင္ကို ဖမ္းမိရန္သာအေၾကာင္းရွိပါသည္ ။
ဝီရိယရွိလြန္းေသာ ငွက္သည္ တညလံုးမအိပ္ပဲ ေစာင့္ေနေစဦး ပိုးေကာင္ တြင္းအျပင္သို႔မထြက္လွ်င္ ဖမ္းမိရန္မျဖစ္ႏိုင္ပါ ။
အလကားေနရင္း အိပ္ေရးပ်က္သည္သာ အဖတ္တင္ပါမည္ ။
ဝီရိယ ရွိျခင္းသည္ မေကာင္းပါ ဟု ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းကာေရာ ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ပါ ။
တခါတရံ ဝီရိယလြန္ကဲျခင္းသည္ ဝမ္းေလွ်ာမည္ကို ေၾကာက္ရြံ၍ ဝမ္းပိတ္ေဆး ၾကိဳေသာက္ထားျခင္းႏွင့္ တူေနတတ္ပါသည္ ။
ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားကို မသိၾကျခင္းလား ။ မ်က္စိမိွတ္လက္ခံေနၾကျခင္းလား ေဝခြဲမရပါ ။
တခ်ိဳ႕ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ဝီရိယသည္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး အပို တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္ ဆိုေသာ အေၾကာင္းကို ေနာက္ စကားစပ္မိမွ ေျပာျပပါဦးမည္ ။
====================================================
တစ္ခါတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ ဖ်ားနာေနေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားျဖစ္လာပံုကေတာ့ ရိုးပါတယ္ ။
မိုးေရထဲတြင္ ေဘာလံုးကန္ေသာေၾကာင့္ အပူရွပ္ဖ်ားျခင္းျဖစ္သည္ ။
( အေအး ကို မိ သြားျခင္းေၾကာင့္ အပူ သည္ ေဘးမွ ရွပ္ သြားျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္ )
အပူရွပ္ဖ်ားလာရာမွ နမိုးနီးယားဝင္လာသည္ ။
ထိုအေၾကာင္းကို သိသိျခင္း အေမက ျမန္မာေဆးတိုက္ရန္ ျပင္သည္ ။
အေဖကဖတ္ေနေသာစာအုပ္ကို ခ်၍ ေခတ္ပညာတတ္ပီပီ အဂၤလိပ္ေဆး တိုက္ဖို႔ေျပာသည္ ။
ေနာက္ဆံုး ႏွစ္ဦး သေဘာတူ ဆရာဝန္သြားျပရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္ ။
ထိုတြင္ ျပႆနာက စတက္သည္ ။
အေမ က ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္တည္း ဆီမွာပဲ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ ကုခ်င္သည္ ဟု ဆိုၿပီး
too many physicians kill the child
ဆိုေသာ စကားပံုကို ေျပာျပသည္ ။
စားဖိုမႉးမ်ားလွ်င္ ခ်က္ေနေသာဟင္း ပ်က္တတ္သည္ဆိုၿပီး သူ၏ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားျဖင့္ေျပာသည္ ။
အေဖ က ထိုသို႔ မဟုတ္ ဆရာဝန္းမ်ားထံျပသ ၿပီး အၾကံအားလံုးကို လက္ခံကာ ကုသ ပါက ပိုမိုထိေရာက္မည္ ဟု ယူဆ၍
two heads are better than one
ဆိုေသာ စကားပံုကို ေျပာသည္ ။
ကိစၥ မ်ားကို ေျဖရွင္းရာ တြင္ တစ္ဦးတည္းေျဖရွင္းျခင္းထက္ အမ်ားဝိုင္းပူးေပါင္းေျဖရွင္းျခင္းက အက်ိဳးရွိသည့္အေၾကာင္း ေျပာသည္ ။
အေမက မေလ်ာ့ ။
အေဖကလည္း မလိုက္ေလ်ာ ။
ဤသို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျငင္းခုံေနစဥ္ ကၽြန္ေတာ္ သည္ အေဖ ဖတ္လက္စ စာအုပ္အား သြားလွန္ၾကည့္ရာ စာမ်က္ႏွာ တစ္မ်က္ႏွာတြင္းမွာပင္ အထက္ပါ စကားပံုႏွစ္ခု အထက္ေအာက္ ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္ ။
====================================================
တစ္ခါတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ လယ္သမား တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္ ။
အေသအခ်ာေျပာရလွ်င္ အီစြတ္၏ ေတာေစာင့္နတ္ႏွင့္လယ္သမား ပံုျပင္ထဲမွ လယ္သမားျဖစ္ပါသည္ ။
ထြက္သက္တစ္ခုတည္းျဖင့္ ေအးေသာလက္ကိုေႏြးေအာင္ ပူေသာဟင္းရည္ကို ေအးေအာင္ မႈတ္ေသာေၾကာင့္ ေတာေစာင့္နတ္၏ ရႈံခ်ေမာင္းထုတ္ျခင္းခံရေသာ လယ္သမားျဖစ္ပါသည္ ။
ထိုသို႔ ေမာင္းထုတ္ခံရေသာေၾကာင့္ ေတာေစာင့္နတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မဆိုးပါ ။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ သူသည္ physics သေဘာတရားကို နားမလည္ေသာေၾကာင့္ထိုသို႔ ေျပာဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။
ျပင္ပ အပူခ်ိန္ နည္းပါးေနေသာေၾကာင့္ လက္မ်ားေအးခဲလာေသာအခါ ကိုယ္တြင္းမွ ထြက္လာေသာ ထြက္သက္အပူေငြ႔တို႔ျဖင့္ ေႏြးေထြးေအာင္ျပဳလုပ္ျခင္းမွာ အပူျဖာကူးနည္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္ ။
ဟင္း၏အပူခ်ိန္သည္ ထြက္သက္၏အပူခ်ိန္ထက္မ်ားသည္။တနည္းအားျဖင့္ ထြက္သက္သည္ ဟင္း၏အပူခ်ိန္ထက္ ေအးသည္ ။
ထိုေၾကာင့္ ဟင္းရည္ ေအးျမေစရန္ ဟင္းရည္တြင္းရွိ ေအာင္းပူေငြ႔မ်ား အထက္သို႔ လ်င္ျမန္စြာတက္ေစရန္ ( ပူေသာေလသည္ အထက္သို႔တက္သည္ ) ထြက္သက္ေအးတို႔ျဖင့္ မႈတ္ေပးျခင္းျဖင့္ ( ဟင္းရည္အပူေငြ႔ေနရာတြင္ အစားထိုးျခင္းျဖင့္ ) ေအးျမေအာင္လုပ္ျခင္းျဖစ္သည္ ။
ထိုအေၾကာင္းတို႔ကို နားမလည္ပဲ ေသခ်ာမေမးျမန္းပဲ ေမာင္းထုတ္ခဲ့ေသာ ေတာေစာင့္နတ္ကိုသနားပါသည္ ။
တခ်ိဳ႕ေသာေျဖရွင္းခ်က္တို႔သည္ ဆန္႔က်င္ဘက္ေမးခြန္းတို႔ကို တျပိဳင္တည္းေျဖရွင္းၿပီးျဖစ္ေနတတ္သည္ ဆိုသည့္အေၾကာင္းကို သူ႔အား မေျပာလိုက္ရျခင္းအတြက္သာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါသည္ ။
=====================================================
တစ္ခါတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ ေဝယ်ာဝစၥမ်ားကို လုပ္ကိုင္ရေသာ ကပၸိယ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းထိုင္ ကိုယ္ေတာ္ တစ္ပါးရွိသည္ ။
ထိုကိုယ္ေတာ္သည္ အခ်ိန္ရွိသ၍ တရားစာအုပ္ဖတ္ျခင္း ဒကာဒကာမတို႔ႏွင့္ တရားျပ တရားေဆြးေႏြးျခင္း တရားထိုင္ ပုတီးစိတ္ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္သည္ ။
ထိုကိုယ္ေတာ္ကို ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ၾကည္ညိဳပါသည္ ။
တစ္ေန႔တြင္ စာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္မွ ဗဟုသုတ ရမည္ထင္၍ အဆံုးအမ နီတိ စာအုပ္တစ္အုပ္ ဝယ္လာခဲ့ပါသည္ ။
စာအုပ္ကို ဖတ္ဖတ္ခ်င္းပင္
ရေသ့ရဟန္းတို႔သည္ ၾကံဳလွီမွသာတင့္တယ္သည္ ။
ဆိုေသာ အပိုဒ္ကို ေတြ႔ရပါသည္ ။
ေက်ာင္းထိုင္ကိုယ္ေတာ္ကို ျပခ်င္လာစိတ္ေပၚလာ၍ ထိုစာေၾကာင္းေလး သြားျပမိရာ ကိုယ္ေတာ္သည္ စာေၾကာင္းကို ဖတ္ၾကည့္ၿပီး စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးကို လွန္ၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာကြက္ခနဲ ပ်က္သြားသည္ ။
ကိုယ္ေတာ္မွာ က်န္းမာေရးအနည္းငယ္ လိုက္စားေသာေၾကာင့္ ဝသည္ဟု မေခၚႏိုင္ေသာ္လည္း အေတာ္အသင့္ေတာ့ဆူျဖိဳးပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္ျပမိေသာ စာေၾကာင္းေလးကို ဖတ္ၿပီးသည့္ေန႔မွစ၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ မသိမသာ အိပ္ခ်ိန္ေလ်ာ့လာပါသည္ ။
အစားအေသာက္ ေလ်ာ့လာပါသည္ ။
တပတ္ခန္႔ ၾကာေသာအခါ အနည္းငယ္ပိန္ခ်ံဳးသြားပါသည္ ။
သို႔ေသာ္ တျဖည္းျဖည္း ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္လာၿပီး တရားအားမထုတ္ႏိုင္ပဲ ျဖစ္လာပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အခ်ိန္မရေတာ့၍ပဲလား မသိ ထိုစာအုပ္ကို မဖတ္ျဖစ္ ေခ်ာင္ထိုးထားလိုက္ပါေတာ့သည္ ။
=====================================================
နိဂံုး
မဂၤလာဧည့္ခံပြဲဖိတ္စာ တစ္ခုရလာပါသည္။
ဟိုတယ္ၾကီးၾကီးမားမားတစ္ခုတြင္ လုပ္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘာအဝတ္အစားဝတ္သြားရင္ ေကာင္းမလဲ ဟုေတြးေတာေနစဥ္
never judge a book by its cover ဆိုေသာ စာတန္းေလး ေခါင္းထဲ ျဖတ္ေျပးသြားပါသည္ ။
တစ္ခ်က္ေတြေဝသြားၿပီး အဝတ္အစားကိစၥကိုပဲ ထပ္စဥ္းစား ေသာအခါ
clothes make the man ဆိုေသာ စကားက ေရာက္လာျပန္ပါသည္ ။
ထို ႏွစ္ခုၾကား ေခါင္းလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးရႈပ္သြား သျဖင့္ ခပ္လတ္လတ္ အဝတ္အစား တစ္စံုကို ဝတ္ဆင္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ပါသည္ ။
ကားေပၚတြင္ ေရာက္တက္ရာရာစဥ္းစားရင္း ရုတ္တရက္ ေခါင္းထဲသို႕ အေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ ေရာက္လာျပန္သည္ ။
a silent man is a wise one ဆိုတာဝင္လာသည္ ။
တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ
a man without words is a man without thoughts ဆိုတာကပါ ကပ္ပါလာသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ငါဘယ္လိုေနရပါ့မလဲ ဆိုၿပီး
ေခၽြးျပန္လာတာနဲ႔ အိမ္ျပန္၍ပဲ အိပ္လိုက္ပါသည္ ။
မထခ်င္ ထခ်င္ မနက္ခင္း
မဝတ္ခ်င္ ဝတ္ခ်င္ uniform
မစားခ်င္ စားခ်င္ chicken rice
မစီးခ်င္ စီးခ်င္ MRT
မေသာက္ခ်င္ ေသာက္ခ်င္ coke
မေပးခ်င္ ေပးခ်င္ respect
မဆဲခ်င္ ဆဲခ်င္ အသံုးအႏႈန္း
မလုပ္ခ်င္ လုပ္ခ်င္ assignments
မ hang ခ်င္ hang ခ်င္ ငါ့ laptop
မသြားခ်င္ သြားခ်င္ library
မၾကားခ်င္ ၾကားခ်င္ အတင္းစကား
မေျပာခ်င္ ေျပာခ်င္ so sorry
မစစ္ခ်င္ စစ္ခ်င္ bank account
မဆက္ခ်င္ ဆက္ခ်င္ over sea
မဖတ္ခ်င္ ဖတ္ခ်င္ self improvement
မရြတ္ခ်င္ ရြတ္ခ်င္ ဘုရားစာ ေတြၾကားမွာ
( စကားမစပ္ဗ်ာ )
ခ်စ္ခ်င္ ခ်စ္ခ်င္နဲ႔
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကို
ထပ္တလဲလဲ မနက္ျဖန္တိုင္းမွာ
ခ်စ္ေနပါတယ္ လို႔
အစ္မေရ
ဖုန္းနံပါတ္ 90608051 နဲ႔
မနက္ 8 : 02 မွာထေတာ့
ဟိုင္းေဝးလမ္းမွာ ကားေတြတစ္နာရီ မိုင္ 80 နဲ႔ ေမာင္းေနၾကတယ္
တိုက္နံပါတ္ 180 D ေအာက္မွာ
coke တစ္ဗူး ျပား 80 ဆိုတာနဲ႔
carpark no. 380 + 3 မွာ ပါးစပ္ထဲ သြန္ခ်ေနရင္း
အရဟံ အခါ 803¼ ရြတ္လိုက္ေတာ့
ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ေပါင္ 80 ထိက်သြားတယ္
လာမယ့္ 2080 ခုႏွစ္မွာ
ျမန္မာ့အလင္း ေဆးေရာင္စံု အရြက္ 80 နဲ႔ထြက္မယ္တဲ့
ေကာလဟာလ လားလို႔ channel 81 - ၁ ကို လွပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ကာလသားေတြ 801 ေပါက္ရိုက္ေနၾကတယ္
ဒါနဲ႔ ကုလားဖန္ထိုးသလို လုပ္ၿပီး ဖဲ အခ်ပ္ 80 ခိုးလိုက္တယ္ သြားၾကားထိုးဖို႔
1800 6433267 ကို lift ပ်က္လွ်င္ ဆက္ပါက
ေက်ာင္းေရာက္တဲ့ 805 ကားစီးရၿပီး
laptop ဘက္ထရီ 80 % ပဲက်န္မယ္ တဲ့
အဲဒါနဲ႔ 80gsm A4 တစ္ထုပ္မွာ
အစ္မနာမည္ အလံုး 80 x 10^ - 8000 ေရးပစ္လိုက္တယ္
ကဲ... ဒါပဲ ။
ဒီေန႔ စေနေန႔ဗ် ။
ေက်ာင္းမတက္ရဘူး ။
က်ဴရွင္ပဲ တက္ရတယ္ ။
ေက်ာင္းပိတ္လို႔ က်ဴရွင္က အျပန္ေတာင္ လမ္းထဲကေကာင္ေတြနဲ႔ ေဘာလံုးကန္ဖို႔ ခ်ိန္းထားေသးတယ္ ။
ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာေပါ့ ။
ကၽြန္ေတာ္ ညေန က်ဴရွင္ကဆင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဟိုေကာင္ေတြ မရွိေသးဘူးဗ် ။ ေစာေနေသးလို႔နဲ႔တူတယ္ဆိုၿပီး ဆိုင္ထဲဝင္ထိုင္ၿပီး လက္ဖက္ရည္မွာၿပီးေသာက္ ေနလိုက္တယ္ ။
ဟိုေကာင္ေတြဆိုလို႔ ေျပာရဦးမယ္ ။
ဟိုေကာင္ေတြ အေၾကာင္းေပါ့ ။
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ထဲကေပါင္းတာမဟုတ္ေပမယ့္ ငယ္ငယ္ကတည္းကေပါင္းသလို ေတာ္ေတာ္ေလးခင္
ေတာ္ေတာ္ေလး တြဲျဖစ္တယ္ ။
သူတို႔နာမယ္ အတိအက် မသိေတာ့မသိဘူး ဟိုေကာင္ ဒီေကာင္နဲ႔ နာမယ္ တစ္လံုး ကိုပဲ ကို တပ္ ေခၚလိုက္ ၾကီး ထည့္ေခၚလိုက္နဲ႔ပဲေျပာတာ ။
လမ္းထဲက လူၾကီးေတြကေတာ့ ေခၚၾကတယ္ ။
ဂ်ပိုးေတြတဲ့ ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေပါင္းတာပဲ ။
လူလည္း ေသရင္ နံတယ္ ။
ၾကမ္းပိုးလည္း ေသရင္ နံတာပဲ ။
အတူတူပဲ ။
မဟုတ္ဘူးလား ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လူေကာင္းရယ္ လူဆိုးရယ္ဆိုၿပီး မခြဲပါဘူး ေပါင္းတာပဲ ။
တခ်ိဳ႕လူၾကီးေတြကေတာ့ ေျပာပါတယ္ ။
နင္ သူတို႔နဲ႔ ၾကပ္ၾကပ္ေပါင္း နင္ပါ ဂ်ပိုးစာရင္းဝင္သြားမယ္ တဲ့ ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေအးေဆးပဲ ။
ပတၱျမားမွန္ရင္ ဘာျဖစ္လဲ သိၾကတယ္မလား ။
အဲလိုေပါ့ဗ်ာ ။
ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာဗ် ။
သူတို႔ ဘာလို႔ အဲလို ျဖစ္ေနၾကတာလဲ ဆိုတာေပါ့ ။
ဘာျဖစ္လို႔ အဲလိုလုပ္ေနၾကတာလဲ ဆိုတာသိခ်င္လို႔ ေလ ။
ဟို ဆရာတာရာမင္းေဝ စာအုပ္ထဲမွာေတာင္ပါေသးတယ္
သူ႔လိုမျဖစ္ခ်င္ရင္ သူ႔ကိုေလ့လာပါ ဆိုတာေလ ။
ကၽြန္ေတာ္က အရမ္းၾကီးဆိုးသြမ္းေနတာမဟုတ္ဘူးလို႔ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထင္တယ္ ။ သူမ်ားေတြဘယ္လိုထင္လဲေတာ့မသိဘူးေပါ့ေလ ။
ကၽြန္ေတာ့္ ဆိုးတဲ့ေဘာ္ဒါေတြလို မဆိုးခ်င္လို႔ အနီးကပ္ေလ့လာတာေပါ့ ။
အဲ ။ သူ႔ကို ေလ့လာရင္း သူ႔လိုျဖစ္သြားတက္သည္။ ဆိုတာေတာ့ သတိထားရတာေပါ့ဗ်ာ ။
ထားဦးေတာ့ ။
ကၽြန္ေတာ္လက္ဖက္ရည္ေသာက္ၿပီး ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီး ေဘးဝိုင္း ေတြမွာ
ဘာေတြေျပာေနလဲ နားစြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္ ။
ေဘးကပ္ရပ္ဝိုင္းက ဖေလာ္အေၾကာင္းေျပာေနၾကတာဗ် ။
လူၾကီးသံုးေယာက္ေလ ။
စကားဝိုင္းက အခုမွ အစပ်ိဳးတုန္းရွိေသးတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖေလာ္အေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားေတာ့ နားစြင့္ေနမိတယ္ ။
သူတို႔ေျပာတာနားေထာင္ေနရင္း တျဖည္းျဖည္းစိတ္ဝင္စားလာတာနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ခြက္ေလး မ ၿပီး ဝိုင္းေျပာင္းထိုင္ၿပီးကို နားေထာင္ေနလိုက္တယ္ ။
ဟိုလူၾကီးေတြကေတာ့ သူတို႔ စကားဝိုင္းကို လာနားေထာင္တယ္ဟဲ့ ဆိုၿပီး ၿပံဳးသြားေသးတယ္ ။
မင္းနာမယ္ ဘယ္လိုေခၚလဲလို႔ေမးတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ရိုရိုက်ိဳးက်ိဳးေလး ဘယ္သူပါခင္ဗ် ဆိုၿပီးေျပာ ။
ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္း ေနာက္ေတာ့ ေမဂ်ာ ေမး ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖေလာ္ယူထားတာပါေျပာေတာ့ ။
ေအး ေအး ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး သူတို႔ စကားဝိုင္းကို ျပန္ဆက္တယ္ ။
ေျပာေနၾကတာ ဂရိ ဖေလာ္ အီဂ်စ္ ဖေလာ္ အေနာက္တိုင္း ဖေလာ္ အေရွ႕တိုင္း ဖေလာ္ အလယ္တိုင္း ဖေလာ္ နဲ႔ စံုပလံုကို စိေနတာပဲ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ လူေတြအေၾကာင္း တက္အားသ၍ ပါဝင္တာေပါ့ဗ်ာ ။
သူတို႔ စကားမွာေျမာၿပီး ဟိုေကာင္ေတြ ေရာက္ေနတာေတာင္ သတိမထားမိဘူး ။
ဟိုေကာင္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနတဲ့ ဝိုင္းေရာက္လာ ကၽြန္ေတာ့္ ပုခံုးလာပုတ္ၿပီး ေဟ့ေကာင္ လာလကြာ လို႔ေျပာေတာ့မွ ေရာက္မွန္းသိတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာေခၚတဲ့ေကာင္ေတြလည္းေတြ႔ေရာ ဟိုလူၾကီးေတြ ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္ေတြ ၾကည့္လိုက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး ခုနက ၿပံဳးေနတဲ့ မ်က္ႏွာဘယ္ေခ်ာင္ေျပးဖြက္လိုက္မွန္းေတာင္ မသိဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႔ ကို တစ္ခ်က္ၿပံဳးျပၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ေဘာ္ဒါေတြ ထိုင္တဲ့ ဝိုင္းကို ကူးလာလိုက္တယ္ ။
ခဏေလာက္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္တာတစ္ခုကို ခုနကလူၾကီးေတြဝိုင္းဆီ လွမ္းေမးလိုက္တယ္ ။
ဦးေလးေပါ့ ဆိုခေရးတီးက အဆိပ္ေသာက္ေသတာဆို ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္လဲဟင္ လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
ဟိုလူၾကီးေတြ အေျပာမပ်က္ဘူး ။
မၾကားလို႔ေနလိမ့္မယ္ ဆိုၿပီး ထပ္ခပ္က်ယ္က်ယ္ေမးေတာ့ ။
သူတို႔ သံုးေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ဝိုင္းကို ျခံဳၾကည့္ၿပီး ရွင္းမယ္ေဟ့ဆိုၿပီး ပိုက္ဆံ ရွင္းၿပီး ထြက္သြားၾကေရာ ။
သူတို႔ထြက္သြားေတာ့ သူတို႔ခ်င္းေျပာတာကို ကၽြန္ေတာ့္နားကလည္း ၾကားလိုက္ေသးတယ္ ။
အလကားပါကြာ ဆန္ကုန္ေျမေလးပါ တဲ့ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္လိုတုန္းဟ ဆိုၿပီး ေရေႏြးမႈတ္ေသာက္ေနလိုက္တယ္ ။
ဟိုေကာင္ေတြနဲ႔ စကားေတြ ဘာေတြ ခဏေျပာ ပိုက္ဆံရွင္းၿပီး ေဘာလံုးကြင္းဖက္ကို ေလွ်ာက္လာတယ္ ။
ထံုးစံအတိုင္း ေဟးလားဝါးလားေပါ့ ။
ကၽြန္ေတာ္က ေဘာလံုးပိုက္ သူတို႔ေျပာတာနားေထာင္ တခ်က္တခ်က္ ဝင္ ဝင္ ကစ္ ။
အဲလို ေလွ်ာက္လာေနတုန္း ေကာင္မေလး သံုးေယာက္ စက္ဘီးသံုးစီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကေန နင္းလာတာေတြ႕ရတယ္ ။
အဲဒီသံုးေယာက္ ဘယ္သူေတြဆိုတာ ဟိုးအေဝးၾကီးကတည္းက သိတယ္ဗ် ။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းက ။
ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္ေနတဲ့ စာေပးဖူးတဲ့ ေကာင္မေလး ေနာက္ႏွစ္ေယာက္က သူ႔ က်ဴရွင္က သူငယ္ခ်င္းထင္ပါရဲ့ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလး လာေနတယ္ဆိုေတာ့ ဟိုေကာင္ေတြကို ျငိမ္ဖို႔ေျပာ လက္ထဲက ေဘာလံုးကို ေပး ၿပီး ဆံပင္ေလး ဘာေလးသပ္တာေပါ့ ။
ကၽြန္ေတာ့္ကို လူတစ္ေယာက္ေျပာဖူးတယ္ဗ် ။
ဘာေျပာတာလဲဆိုေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို သြားပိုးမယ္ဆိုရင္ တဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္ထက္ ရုပ္သာတဲ့လူနဲ႔ မသြားနဲ႔တဲ့ ။
သြားရင္ ရုပ္သာတဲ့ေကာင္ဆီကိုပဲ ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ကိုမၾကည့္ဘဲေနလိမ့္မယ္ တဲ့ ။
အခုဟာက သြား ပိုး တာေတာင္မဟုတ္ဘူး ။
လာအပိုးခံသလိုေတာင္ျဖစ္ေနေသးတယ္ ။
အဲေကာင္မေလးကလည္း အဲဒီ စကားၾကားဖူးတယ္ထင္ပါရဲ့ ။
သူ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က ရြဲ ပလဲ လို႔ ။
အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟိုေကာင္ေတြကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ ။
ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔ထက္ ရုပ္ သာလား မသာလား ေတာ့မသိဘူး ။
က်ဴရွင္က ျပန္လာတာဆိုေတာ့က ပို သပ္ရပ္ေနေသးတာေတာ့ အမွန္ပဲ ။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဟဲဟဲ ငါကြ ေပါ့ ။
အနားေရာက္မွ လီေရာင္ေဂ်း လို ၿပံဳးျပလိုက္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ေတြးလို႔ ။
ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အုပ္စုကို ျမင္သြားတယ္ဗ် ။
ျမင္လည္း ျမင္လည္း ျမင္ေရာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ရယ္ေမာၿပီး စကားေျပာလာတာကေန ရုပ္ေတာင္တည္သြားေသး ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿပံဳးျပလိုက္ပါေသးတယ္ ။
သူကေတာ့ တည္တည္ပဲ ။
နဲနဲေတာင္မာသြားေသးသလိုပဲ ။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းက ခပ္တိုးတိုးေလး လွမ္းေမးတယ္ သူ႔ကို ။
ဟိုေကာင္လား နင့္ကို စာေပးတယ္ဆိုတာ တဲ့ ။
ေကာင္မေလး ျပန္ေျဖေပးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနာက္ နဲနဲေတာင္ေရာက္ေနၿပီ ။
အဲဒါကို ကၽြန္ေတာ့္နားကလည္း ၾကားျဖစ္ေအာင္ၾကားလိုက္ေသးတယ္ ။
အလကားပါဟာ ဒီလိုေကာင္ကိုလား တဲ့ ။
========================================================
In the kingdom of blind
the one-eyed man is king
အႏူေတာမွာ လူေခ်ာျဖစ္
[ သို႔ေသာ္္ ႏူနာေရာဂါသည္ ကူးစက္တက္၏ ]
========================================================
