ေနက်ယ္ဝန္း

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ကၽြန္ေတာ္မွာသူငယ္ခ်င္း ၃ ေယာက္ရွိတယ္ ။
သူတို႕ေတြကို ေက်ာ္ေဇယ်ာဟိန္း ။ ေကာင္းျမတ္သူ နဲဲ႔ ေဝယံထက္ေအာင္ လို႔ေခၚသတဲ့။
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြေလ ။
ေျပာမနာဆိုမနာေတြေပါ႔ ။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။
နာမည္က ေက်ာ္ေဇယ်ာဟိန္းတဲ့ ။
လူပံုကရႈတည္တည္နဲ႔ အရမ္းရယ္ရတဲ့ေကာင္ ။
သူ႔ မွာ သူ အရမ္းခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။
သူ႔ေျပာပံုအရေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းကခ်စ္တာတဲ့ေလ ။
စကားတစ္ခြန္းမွာ အဲဒီေကာင္မေလး နာမည္တစ္လံုး မပါရင္မၿပီးဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေကာင္ေတြ အပို႕ေကာင္းလို႕ အဲေကာင္နဲ႔ အဲဒီေကာင္မေလးနဲ႔ ျဖစ္သြားၾကတယ္ ။
ျဖစ္သြားေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ။ အူျမဴးေနတာမ်ား ပါးစပ္ နားရြက္တက္ခ်ိတ္ေနလားေတာင္မွတ္ရ ။
ဒီလိုနဲ႔ေနလာလိုက္တာတစ္ရက္လည္းေရာက္ေရာ ေက်ာ္ေဇယ်ာဟိန္း ကၽြန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတယ္ ။
ယိုင္တိုင္ယိုင္တိုင္နဲ႔ ။
ဟိုေကာင္ေတြတြဲလို႔ ။
နဲနဲေသာက္လာတယ္ ။
ေရာက္လည္းေရာက္ေရာ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ငိုပါေလေရာ ။
ဘယ္လိုမွလည္းေမးလို႔မရဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ငိုခ်င္တာထင္ပါရဲ့ ငိုပါေစေလဆိုၿပီး ဘာမွမေျပာပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနၾကတယ္ ။
ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ အသံထြက္လာတယ္ ။
ငါ အိျမတ္မြန္ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ တဲ့ ။
အားလံုး ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္သြားတဲ့တစ္ေန႔ေရာက္ရင္ ငါ ရယ္ အိ ရယ္ ကန္ေဘာင္မွာထိုင္ သူ႔မ်က္ႏွာကို တစ္ဝၾကီးၾကည့္ၿပီး ငါ့ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြ ဖြင့္ထုတ္ပစ္ခ်င္တယ္ ။
ျပည္ေထာင္စုဥယ်ာဥ္ထဲက အိမ္ေတြမွာ တူတူပုန္းတိုင္းကစားခ်င္တယ္။
သူစိတ္ေကာက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေပးေလးကိုၾကည့္ၿပီး ႏွာဖူးေလးကို ေတာက္ ခ်င္ခဲ့တယ္ ေဟ့ေကာင္ တဲ့ ။
ၿပီးေတာ့ အသံခဏေပ်ာက္သြားတယ္ ။
ေနာက္ေတာ့ ၾကမ္းျပင္ကိုလား နံရံကိုလားမသိဘူး ဝုန္း ဆိုၿပီး ေကာက္ထိုးတယ္ ။
ဒါဘာလဲ ဒါဘာလဲ ဆိုၿပီး ေအာ္ဟစ္ၿပီး သူ႔မ်က္လံုးကို သူကုတ္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း လွမ္းဆြဲရတာေပါ့ ။
အလင္းဆိုတာဘာလဲ ေဟ့ေကာင္ တဲ့ ။
ငါ အိ ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ မင္းတို႔မသိပါဘူးကြာ ။
ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္ေနရက္နဲ႔ အကူလိုေနတဲ့ ငါ့ဘဝ ဘယ္လိုလုပ္ အိ ရဲ့ အားကိုးအားထား ျဖစ္ခြင့္ရမွာလဲ ။
ေခါင္းကို ခပ္ေမာ့ေမာ့ထားၿပီး ဘာလဲဗ်ာ ဘာလဲ ဘယ္လိုလဲ ဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္တာလဲ ။
ငရဲဆိုတာ ဒါလား ။
ကံဆိုတာ စက္ဝိုင္းဆုိ ဘယ္မွာလည္း ငါ့ တက္ ေန က ဘယ္ေတာ့လင္းမွာလဲ ။
ဘာညာဆိုၿပီးေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ေပါက္ကြဲတယ္ ။
အင္းေလ ငိုခ်င္းခ်ခ်င္လည္း ခ်ေကာင္းပါတယ္ ။
သူက ေမြးရာပါ ၾကက္ျမက္သင့္ေရာဂါျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ေကာင္ေလ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ငိုကြာ စိတ္ၾကိဳက္ငို ဆိုၿပီး ပုခံုးပုတ္ေပးဖို႔ပဲ တတ္ႏိုင္တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ေတြ႕က်ေတာ့ ဘယ္လိုလဲဆိုၿပီးေတာက္ၾကည့္ေတာ့ ကိုေက်ာ္က ၿပံဳးၿပီး ေအးေဆးပါကြာ ။
ငါ အိ ကိုခ်စ္တာ မင္းတို႔နားမလည္လည္း အိ နားလည္တယ္ ။
မင္းတို႔မသိလည္း အိ သိတယ္ ။
အဲေလာက္ဆို ရၿပီ ။
လူသိရွင္ၾကားခ်စ္ျပေနရေအာင္ ငါကရပ္သိရြာသိေကာင္လည္းမဟုတ္ အခ်စ္မင္းသားၾကီးလည္းမဟုတ္ ။
မလိုပါဘူးကြာ တဲ့ ။
တူတူပုန္းတိုင္းမကစားႏိုင္ရင္ေတာင္ ေျခနင္းေလွေတာ့အတူတူနင္းႏိုင္ပါေသးတယ္ကြာ။
ဟက္ ဟက္ ။
ကံကိုကဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ဒီလိုပဲေပါ့ ။
ဒီမွာ ဒီလို လာေတြ႔တာကိုတင္ ေတာ္ေတာ္ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ တဲ့ ။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္ဗ် ။
သူ႔နာမည္က ေကာင္းျမတ္သူတဲ့ ။
သူကေက်ာင္းမွာ fighter ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သူ႔အရွိန္ေၾကာင့္ ေက်ာင္းမွာေအးေဆးေပါ့ဗ်ာ ။
သူမွာ သူအရမ္းခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။
သူ႔ထက္ တစ္ႏွစ္ငယ္ၿပီး ရွမ္းတရုတ္မေလးေလ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတာင္ သိပ္မကူလိုက္ရပါဘူး ။
ဟိုကလည္း ပါခ်င္ခ်င္ထင္ပါရဲ့ ျဖစ္သြားၾကတယ္ ။
သူတို႔ျဖစ္သြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ အဲဒီေကာင္းျမတ္သူဆိုတဲ့ေကာင္ကို ဖမ္းလို႔ကိုမမိေတာ့ဘူး ။
သြားရွာၾကည့္ တိရိစာၦန္ရံုေရာက္ေနျပန္ၿပီ ။
သြားရွာၾကည့္ ကန္ေတာ္ၾကီးေရာက္ေနျပန္ၿပီ ။
အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ေနၾကတာေပါ့ ။
အဲလိုနဲ႔ေနလာလိုက္တာတစ္ရက္လည္းေရာက္ေရာ ေကာင္းျမတ္သူ ကၽြန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတယ္ ။
ယိုင္တိုင္ယိုင္တိုင္နဲ႔ ။
ဟိုေကာင္ေတြက ဆြဲလို႔ ။
နဲနဲေသာက္လာတယ္ ။
ေရာက္လည္းေရာက္ေရာ ဝုန္း ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရွ႕က စားပြဲၾကီးကို ဆြဲလွန္တယ္ ။
လန္ေတာ့မလန္သြားပါဘူး ။
ၿပီးေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္နားသြားၿပီး ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေနတယ္ ။
ခဏၾကာေတာ့ ရႈိက္သံသိုးသိုးသန္႔သန္႔ ၾကားလာရတယ္ ။
ငါ ရွမ္းေလးကို အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ ။
ငါ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးကဘာလဲသိလား တဲ့ ။
ငါ ေလ ရွမ္းေလးလက္ကိုတြဲၿပီးခေရပင္လမ္းမွာ ခေရပန္းေကာက္ခ်င္တယ္ ။
ေျမနီကုန္းက သူ႔က်ဴရွင္မွာ ညေနတိုင္ စက္ဘီးနဲ႔သြားၾကိဳခ်င္တယ္ ။
မိုးရြာၿပီးစ ေျမနီလမ္းမွာ အတင္းဖက္နမ္းၿပီး ထြက္ေျပးခ်င္တယ္ တဲ့ ။
ဒါေပမယ့္ကြာ ။ ။ ။
အသံေတြတိမ္ဝင္သြားလို႔ ေသခ်ာမၾကားျဖစ္ဘူး ။
ေသမယ့္ေသလည္း အကုန္ေသပါလားကြာ ။
အရင္ဘဝက သတၱဝါေတြကို မေသမရွင္လုပ္မိခဲ့လို႔ ဒီလိုျဖစ္ေနရတာလား ေကာင္းသန္႔ရယ္ ။
ငါ့ကို ေျပာပါကြာ ငါ့ကို ေျပာပါ ဆိုၿပီး သူ႕ေပါင္ကို ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တေဗ်ာင္းေဗ်ာင္း ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဆက္ၾကည့္ဖို႔အင္အားမရွိေတာ့တာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းကိုသာ တင္းတင္းကိုက္ေနမိခဲ့တယ္ ။
ေကာင္းျမတ္သူက ေမြးရာပါ ေအာက္ပိုင္းမသန္ခဲ့တဲ့ wheel chair သမားေလ ။
မင္းစိတ္ၾကိဳက္သူကို စိတ္ၾကိဳက္သာ အားရေအာင္ အျပစ္တင္ေပေတာ့ ေကာင္းျမတ္သူေရ ။

ေနာက္တစ္ေန႔ေတြ႔ ေနသာရဲ့လားလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ။
ကိုယ္ေတာ္က မ်က္ခံုးေလးပင့္ၿပီး သူ႔ပုခံုးေပၚက ရွမ္းမေလးရဲ့ လက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္ၿပီး ဒီမွာေလ ငါသီထားတဲ့ ခေရပန္းေတြ ဆိုၿပီး ေကာင္မေလးေခါင္းကိုညႊန္ျပတယ္ ။
ၿပီးေတာ့ ရွမ္းေလး ကိုယ့္ကိုတကယ္တင္နင္းႏိုင္တယ္ေနာ္ မေတာ္လို႕လဲက်ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ။
ဘာညာဆိုၿပီး ထြက္သြားက်တယ္ ။
ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္မွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး အေလးလွမ္းျပဳျပေလရဲ့ ။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္ဗ် ။
သူ႔နာမည္က ေဝယံထက္ေအာင္တဲ့ ။
အဲေကာင္ကေတာ့ နဲနဲ ေပ်ာ့စိေပ်ာ့စိ ။
လူဗလံေလး ။
ထစ္ခနဲရွိ မ်က္ရည္က ပြက္ခနဲပဲ ။
သူ႔မွာလည္း သူအရမ္းခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလး ရွိတယ္ ။
သူက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာင္ဘာမွမသိလိုက္ရဘူး သူ႔ဖာသူ ဆြတ္ယူသြားတာ ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကမွ ခ်စ္လိုက္တာ တုန္လို႔ ဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ တစ္ေယာက္ထဲေတြ႔ရတဲ့အခ်ိန္ကို မရွိဘူး ။
လည္ထားတဲ့ေနရာေတြလည္း ဟုိနားသြားလည္း ေဝယံ + ၾကာညိဳသင္း ။
ဒီနားသြားလည္း ေဝယံ + ၾကာညိဳသင္း ။
တစ္သက္မခြဲေၾကး ထာဝရခ်စ္မယ္ ဘာညာနဲ႔ ။
နဲတာမဟုတ္ဘူး ။
ဒီလိုနဲ႔ ေနလာလိုက္တာတစ္ရက္လည္းေရာက္ေရာ ေဝယံထက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီေရာက္လာတယ္ ။
ယိုင္တိုင္ယိုင္တိုင္နဲ႔ ။
ဟိုေကာင္ေတြက ေဖးလို႔ ။
နဲနဲေသာက္လာတယ္ ။
ေရာက္လည္းေရာက္ေရာ ခါးၾကားက red label ပုလင္းကို ထုတ္ ခြက္ထဲထည့္ ဂြပ္ခနဲ ေသာက္ခ် ။
ျငိမ္ၿပီးထိုင္ေန ။
အဲလို ၃ ၄ ေခါက္ေလာက္လုပ္ၿပီး ေတာ့ တယ္လီဖုန္းဆိုတာဘာလဲဟင္ တဲ့ ။
ႏွစ္ကိုယ္ၾကားစကားဆိုတာေကာ ဘယ္လိုလဲ တဲ့ ။
တျခားလူေတြ ေကာင္မေလးအေဆာင္ေတြေရွ႕သြားၿပီး သီခ်င္းဆိုေနက်တဲ့အခ်ိန္မွာ ငါဘာလုပ္ေနခဲ့ရလဲ မင္းတို႔ေတြသိၾကလား ။
ငါ့ ေကာင္မေလးကို တျခားေကာင္ေတြ ေၾကာင္ေနရင္ေတာင္ ဝင္မျဖဲႏိုင္တဲ့ေကာင္ ။
ငါ့ ေကာင္မေလး အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြမွာ အိပ္ယာဝင္သီခ်င္း ဖုန္းထဲက သီက်ဴးခြင့္မရွိတဲ့ေကာင္ ။
ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားေတြ သီကံုးၿပီး ပါးစပ္အရသာခံခြင့္မရွိတဲ့အေကာင္ ဘာညာဆိုၿပီး ေျပာတယ္ ။
ုဘုရားသခင္ လူေတြအေပၚေမတၱာထားတယ္ဆို ဘယ္မွာလဲ ။
ဝဋ္ခံေနရတာဆိုရင္လည္း ေနာက္ဘဝမွ ၁ဝဆ ၁၅ဆ ေပါင္းခံဝံ့တယ္ကြာ ။
ဒီဘဝမွာေတာ့ ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးၾကပါဗ်ာ ။
ေပးၾကပါ ။
ေဟ့ေကာင္ေတြ ငါ့ကို ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးၾကပါ လို႔ေအာ္တယ္ ။
သူရင္ဖြင့္တာကမွ ေခါင္းကိုမူးေရာ မနည္းလိုက္ၾကည့္ရတယ္ ။
အင္းဗ်ာ သူက ေမြးရာပါ ဆြ႕ံအေနတဲ့ေကာင္ေလ ။
စိတ္ထဲမွာေတာင္တစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္ဗ် ။
ဒီေဂ်ာ္ကယ္က ဒီတစ္ခါ မ်က္ရည္မက်လို႔ေလ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း သူ႔ရဲ့ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြကို ၾကည့္ၿပီး စို႔တက္လာတာနဲ႔ အၾကည့္လႊဲေနမိခဲ့တယ္ ။

ေနာက္တစ္ေန႔ေတြ႔ေတာ့က်ေတာ့ တစ္ခုလိုခ်င္ရင္ေတာ့ တစ္ခုစြန္႔ရမွာပဲကြ ။
ငါ့ေကာင္မေလးရဲ့တန္ဖိုးကျမင့္ေလေတာ့ ဒီဘဝမွာေတြ႕ရဖို႔ ငါ့ရဲ့ အသံနဲ႔အလွဲအလွယ္လုပ္ခဲ့ရတာေပါ့ကြာ ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေနသာပါတယ္ ။
ခ်စ္တယ္ေျပာရံုနဲ႔မၿပီးတဲ့ကိစၥေတြအမ်ားၾကီးပဲ ။
မေျပာရလည္း သိပ္ေတာ့မွအေရးမၾကီးတာ ။
ခ်စ္ေနဖို႔က အဓိကပဲေလ တဲ့။

ဒါဆို
ကၽြန္ေတာ္ေရာ ဟင္ ။
ကၽြန္ေတာ္က်ေတာ့ေရာ ။
ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္တဲ့ ပက္ပက္စက္စက္ခ်စ္တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာခ်စ္တဲ့ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးခ်စ္တဲ့ အစ္မ တစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။
ဗုဒၶဘာသာမေလးေပါ့ ။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့မသန္စြမ္းသူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္ သူတို႔ခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးေတြကို သူတို႔နည္းသူတို႔ဟန္နဲ႔ခ်စ္ျပခဲ့တာ အကုန္ေကာင္းေနတဲ့ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လိုအေရးေၾကာင့္ေႏွာင့္ေႏွးေနရတာလဲ ။
ပစ္စလက္ခက္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္ ။
ပိုးစိုးပက္စက္ဇြဲရွိခဲ့တယ္ ။
အရမ္းကာေရာ အားစိုက္ခဲ့တယ္ ။
၁ က တက္မလာဘူး ။
ဘာလဲ ဘာလဲ ဘာလဲ ဘာလို႔လဲ ဘာေၾကာင့္လဲ ။
အို အသင္ေလာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ေစၿပီးမွ ဘာလို႔မနီးေစတာလဲ ။
သူနဲ႔နီးရေစဖို႔ ဘာလို႔ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့အသံ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ အျမင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့အၾကား ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေျခလက္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့အသက္ တို႔နဲ႔မလဲလွယ္ခဲ့တာလဲ ။
ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔လဲ ဘာလို႔လဲဗ်ာ ။
ဘာလဲ အစ္မ က ကၽြန္ေတာ္လိုက္မမွီႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ျမင့္မားေနတာလား ။
ဘာလဲ ေကာင္းသန္႔ဆိုတဲ့ေကာင္က အိပ္မက္ဆိုးေတြပဲသီးသန္႕မက္ေနရေတာ့မွာလား ။
ဘာညာဆိုၿပီး ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ငိုတယ္ ။
အုတ္နံရံကို ပစ္ျပက္ထိုးတယ္ ။
တံခါးကို ပစ္ပိတ္ကန္တယ္ ။
မ်က္ႏွာၾကက္ကို ေျပးပိတ္ေဆာင့္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြဆီလာတယ္ ။
ယိုင္တိုင္ယိုင္တိုင္နဲ႔ ။
ဖိနပ္ကိုခါးၾကားထိုးၿပီး ။
နဲနဲေသာက္လာတယ္ ။

ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ... ။ ။


စကားမစပ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္၏ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ ေမြးေသာ တနလၤာသားျဖစ္သည္။